Vandaag wordt er aan de burelen van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) zeer belangrijk overleg gevoerd. Op de agenda staat de situatie rondom de verspreiding van het apenpokkenvirus. De WHO gaat bepalen of het gaat opschalen naar het hoogste waarschuwingsniveau.

Dat zou natuurlijk geen best nieuws zijn. Momenteel is het virus vastgesteld bij om en nabij 14.000 mensen in 70 landen. De verspreiding gaat razendsnel. Zo snel, dat de WHO voornemens is apenpokken uit te roepen tot internationaal gevaar voor de volksgezondheid.

Mocht dat daadwerkelijk gebeuren, dan zijn er drie ziektes die op het hoogste waarschuwingsniveau staan: apenpokken, polio en natuurlijk het coronavirus.

Europa besmettingshaard

Europa is met afstand het epicentrum van besmettingen. Tot vorige week bleken er op ons continent 8.200 mensen in 35 landen die het virus onder de leden hadden. Van hen moesten 183 mensen naar het ziekenhuis. Er zijn geen sterfgevallen bekend.

Om de situatie te vertalen naar Nederland: afgelopen maandag stond de teller op 656 geïnfecteerden. Vandaag komen de hooggeleerden van het RIVM met nieuwe cijfers.

Symptomen

Maar hoe kun je apenpokken eigenlijk oplopen? Dat proces verloopt via huid-op-huidcontact. In de meeste gevallen gaat het om mannen die seks met elkaar hebben, maar het virus discrimineert niet. Iedereen kan het oplopen. Gelukkig kan ook iedereen er weer van genezen.

Ongeveer 150 asielzoekers hebben vannacht buiten doorgebracht bij het aanmeldcentrum in Ter Apel, zo meldt een woordvoerder van het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA). Het gaat om mensen die wel onderdak aangeboden hebben gekregen, maar die ervoor kiezen daar geen gebruik van te maken. Eerder werd al door het COA uitgelegd dat mensen hier soms voor kiezen omdat zij hopen dan vroeg aan de beurt zijn voor identificatie en registratie.

Eerder werd al door het COA uitgelegd dat mensen hier soms voor kiezen omdat zij hopen dan vroeg aan de beurt zijn voor identificatie en registratie.

Bij het aanmeldcentrum zijn watertappunten en is ook water en ijs uitgedeeld aan de asielzoekers vanwege de hitte. Het COA plaatste twee weken geleden al luifels om wachtende asielzoekers te beschermen tegen zon en regen.

Twee jongetjes van 4 en 2,5 zijn om het leven gekomen bij een hevige woningbrand in het Belgische Laken, bij Brussel.

Hun moeder (33) had hen even alleen thuisgelaten om medicijnen te gaan kopen bij een apotheek verderop. Toen ze terugkwam stond haar appartement in lichterlaaie.

Een onderbuurman keek nog in het brandend appartement, maar door de dikke rook zag hij de kindjes niet. ,,Hadden we ze maar horen huilen, of schreeuwen. Dan waren ze gered.”

Heel éventjes maar, gaat Maferein (33) woensdagmiddag een boodschap doen in de buurt. De alleenstaande moeder moet naar de apotheek om medicijnen te kopen voor haar diabetes.

Haar twee dochters (7 en 1) neemt ze volgens familieleden ter plaatse mee. Het kleinste meisje huilt namelijk veel, zeggen ze. Maar haar zoons, Amaya (4) en Yaguine (2,5) laat ze om een onbekende reden thuis achter.

De apotheek is niet ver van haar huis, hooguit een minuut of vijf wandelen. De vrouw rekent erop dat ze snel terug zal zijn.

Toch gaat het in die luttele minuten thuis heel erg mis. Als Maferein iets voor 13.00 uur op de terugweg de hoek om gaat, staat de straat al vol met brandweer en politie.

Tijdens de korte periode dat de moeder niet thuis was, brak er in haar appartement, op de eerste etage van een rijhuis, een enorme brand uit.

Vlammen

Buren die vlammen uit het raam zien slaan, waarschuwen de brandweer en slaan alarm bij de bewoners van het rijhuis.

Nordine, de onderbuurman van Maferein, heeft nog niets in de gaten als een overbuur op alle deurbellen naast de voordeur drukt.

,,Ik rook, zag of hoorde niets”, zegt hij. Voordat hij naar buiten vlucht, gaat hij met de buur naar boven om de andere bewoners te waarschuwen.

Bij Maferein is de deur op slot. ,,We hebben de deur opengetrapt en naar binnen gekeken. Er was veel rook, dus we konden amper iets zien.

We hoorden geen gehuil, geschreeuw, niéts. We dachten dat er niemand thuis was en zijn toen snel naar buiten gerend. Hadden de kindjes maar een geluid gemaakt. Dan hadden we ze kunnen vinden.”

Als de brandweer aankomt, ontdekken brandweerlieden in het appartement de twee kinderen. De hulpverleners halen de jongetjes uit het brandend appartement en brengen hen onder begeleiding van een trauma-arts naar het kinderziekenhuis.

Maferein gaat mee met de ambulance, een vriendin in de straat vangt haar twee dochtertjes in de tussentijd op.

Huilend opgebeld

Amaya en Yaguine bezwijken in het ziekenhuis al snel aan hun verwondingen. ,,Ze heeft me huilend opgebeld”, zegt de vriendin die haar kindjes opving.

,,Ik denk dat ze nog bij de politie is, maar we kunnen haar niet meer bereiken. Haar telefoon zal uit staan.

Ik wilde haar bellen omdat de politie de kindjes kwam ophalen. Dat moest van justitie, zeiden ze. Eigenlijk had ik ze liever zelf opgevangen, maar dat mocht niet.”

Justitie schakelde een branddeskundige in om de oorzaak te onderzoeken. Hoe het vuur ontstond, is nog niet duidelijk

Al lijkt de brand in elk geval door een ongeluk te zijn ontstaan. In de buurt opperen familieleden en vrienden dat ze misschien aan het koken was en een pan op het vuur liet staan.

,,Ze bracht me drie dagen geleden nog iets te eten langs, vanwege de Ramadan. Ze voelde zich niet goed, zei ze.

Dat kwam door haar ziekte. Ik heb haar op het hart gedrukt goed voor zichzelf te zorgen”, zegt een goede vriend, die zichzelf omschrijft als een oom en op straat wanhopig wacht op meer nieuws.

De man van een nicht van Maferein staart wezenloos naar de verbrande gevel. Een politieman veegt met een bezem verbrande resten in de woonkamer bij elkaar.

,,Had ze de kindjes maar niet alleen gelaten. Ik hoop dat de kindjes sliepen. Dat ze niets gemerkt hebben.”