Ibrahim (20) keert desillusie terug naar Marokko: “Europa bracht niet wat ik hoopte”

Inleiding

De 20-jarige Ibrahim uit Marokko vertrok enkele jaren geleden met grote verwachtingen naar Europa. Net als veel leeftijdsgenoten droomde hij van een beter leven, meer kansen en vooral financiële zekerheid. In zijn gedachten was Europa de plek waar je met hard werken snel rijk kon worden. Inmiddels is hij teruggekeerd naar zijn geboorteland en kijkt hij met gemengde gevoelens terug op zijn avontuur.

Grote dromen en hoge verwachtingen

Voor Ibrahim begon alles met een ideaalbeeld. Via verhalen van familie en vrienden, maar ook door wat hij online zag, ontstond bij hem de overtuiging dat Europa een plek was waar dromen eenvoudig werkelijkheid werden. “Ik dacht dat als je daar eenmaal bent, succes vanzelf komt,” vertelt hij. Zijn plan was simpel: werken, sparen en binnen korte tijd genoeg verdienen om zijn familie te ondersteunen en zelf een comfortabel bestaan op te bouwen.

De harde realiteit

Eenmaal aangekomen in Nederland merkte Ibrahim al snel dat de werkelijkheid anders was dan hij zich had voorgesteld. De kosten van levensonderhoud waren hoog, werk was niet altijd makkelijk te vinden en de banen die hij kon krijgen, waren vaak zwaar en laagbetaald. “Ik had verwacht snel vooruit te komen, maar in plaats daarvan werkte ik lange dagen zonder echt iets op te bouwen,” legt hij uit.

De teleurstelling groeide naarmate de maanden voorbijgingen. Ibrahim zag dat veel van zijn dromen niet haalbaar waren in de korte tijd die hij had gehoopt. Het leven in Europa bleek niet de garantie voor rijkdom en succes die hij zich had voorgesteld.

Terug naar Marokko

Na een periode van zoeken en worstelen besloot Ibrahim terug te keren naar Marokko. Hoewel hij zijn tijd in Nederland als leerzaam omschrijft, voelt hij zich opgelucht om weer thuis te zijn. “Ik begrijp nu beter dat succes overal hard werken vraagt, ook in Europa. Misschien zelfs meer dan hier.”

Hij geeft aan zijn toekomst opnieuw te willen opbouwen in zijn eigen land, met de lessen die hij onderweg heeft geleerd.

Conclusie

Het verhaal van Ibrahim is dat van een jonge man die, net als velen, met grote dromen naar Europa vertrok maar de harde realiteit onder ogen moest zien. Zijn ervaring laat zien dat verwachtingen niet altijd overeenkomen met de werkelijkheid. Voor Ibrahim betekent dit geen einde, maar een nieuw begin in Marokko – met meer realisme en een andere kijk op succes.

“Onze familie komt uit Fez. Ik heb drie zussen en vijf broers. Thuis hadden we het niet breed en mijn vader werkte zich uit de naad om ons te onderhouden”, vertelt Ibrahim.

“In Marokko liggen de kansen niet voor het oprapen. De inkomens zijn er niet hoog. Hoeveel ik ook van mijn vader houd, ik wil dat mijn kinderen later een mooi leven kunnen leiden”, voegt hij eraan toe.

Ibrahim werd aangetrokken tot Nederland vanwege foto’s en verhalen die hij op internet zag. Via een Facebookgroep kwam hij in contact met mensen die vanuit Marokko naar Nederland waren gegaan.

“Ze vertelden me dat het hier geweldig is en dat de overheid je overal mee helpt, van een inkomen tot huisvesting”, zegt Ibrahim. Dit overtuigde hem om de stap te zetten, ondanks de terughoudendheid van zijn familie.

“Ik dacht er niet veel over na. De overheid zou me immers helpen, zoals mij was verteld. Dus nam ik snel het besluit om te vertrekken”, aldus Ibrahim.

Het probleem was echter dat hij geen geld had voor een vliegticket. Een paar honderd euro leek misschien weinig, maar voor hem was het onbereikbaar.

Uiteindelijk kreeg hij financiële steun van zijn oom, onder de voorwaarde dat hij het bedrag zou terugbetalen.

Eenmaal in Nederland aangekomen, merkte Ibrahim al snel dat de verhalen die hem waren verteld niet klopten. Hij landde op Schiphol zonder enig idee waar hij naartoe moest.

Via via hoorde hij dat er in Ter Apel een plek was waar hij kon verblijven. Daar aangekomen vroeg hij om hulp bij het verkrijgen van financiële ondersteuning en huisvesting.

“Mij werd verteld dat dit niet zomaar ging. Er waren allerlei formaliteiten en ik moest lang wachten”, legt Ibrahim uit.

Het was niet wat hij zich had voorgesteld. Hij wilde meteen een baan vinden en veel geld verdienen om zijn familie te kunnen ondersteunen.

Inmiddels zijn er twee jaar verstreken en vanwege zijn Marokkaanse afkomst heeft Ibrahim nog geen verblijfsvergunning gekregen, wat hij niet begrijpt. “Wat heb ik verkeerd gedaan?”, vraagt hij zich af.

Hij is graag bereid om te werken en bij te dragen aan de maatschappij. “Ik ben een goede jongen en zorg niet voor problemen”, benadrukt hij.

Op dit moment slaapt Ibrahim soms bij vrienden die hij in de tussentijd heeft leren kennen, maar hij heeft ook weleens in het park overnacht.

Zijn situatie is verre van prettig en hij verlangt ernaar om terug te keren naar Marokko, waar hij tenminste nog perspectief zag voor zijn toekomst.

“In Nederland vind ik het niet leuk meer. Ik ben hier naartoe gekomen om rijk te worden, maar ik heb geen cent op zak. Ik kan niet wachten om weer terug te gaan”, besluit Ibrahim teleurgesteld.