Connect with us

algemeen

Luc Steeno heeft geen goed nieuws te melden

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Luc Steeno kampt met blessure: “Mijn knie werkt niet meer mee, maar ik blijf zingen voor mijn publiek”

Zanger Luc Steeno heeft zijn hart opnieuw op de tong gelegd. Terwijl hij zich stilaan voorbereidt op een zomer vol optredens en muzikale ontmoetingen met zijn fans, komt hij ook met minder goed nieuws naar buiten. De populaire Vlaamse zanger kampt namelijk met een aanhoudende blessure, waardoor bewegen en optreden een stuk moeilijker is geworden.

De komende maanden staan nog altijd in het teken van muziek, maar het zal allemaal met iets meer voorzichtigheid en planning moeten gebeuren. “Ik wil mijn publiek niet teleurstellen, maar het wordt een zomer met wat meer grenzen,” vertelt hij openhartig.

Een val met blijvende gevolgen

Het was een moment dat voor veel mensen misschien klein lijkt, maar voor Luc Steeno een grote impact heeft gehad. Na een val van de trap kreeg hij last van zijn knie. In eerste instantie dacht hij dat het vanzelf zou overgaan. Maar niets bleek minder waar. De pijn bleef sluimeren en begon na verloop van tijd zelfs zijn optredens te beïnvloeden.

“De laatste maanden heb ik echt hinder ondervonden bij het stappen en bewegen op het podium,” vertelt hij in een interview met het weekblad Primo. “Tijdens corona ging ik elke dag een uur wandelen met de hond. Dat lukt nu niet meer. Het contrast is groot en soms ook confronterend.”

Onder de scanner

Om uit te zoeken waar de pijn vandaan komt, onderging Luc een MRI-scan. Of het gaat om een hardnekkige blessure of om natuurlijke slijtage, moet nog blijken. “Ik wacht nog op de resultaten,” zegt hij. “Maar ik voel wel dat het iets is wat ik serieus moet nemen.”

Die onzekerheid is niet gemakkelijk voor iemand wiens leven draait rond optreden en zich vrij kunnen bewegen op een podium. Toch probeert Luc zich niet te laten ontmoedigen. “Het podium is mijn tweede thuis. Daar voel ik me goed, daar hoor ik,” aldus de zanger.

Pijn of niet: het podium blijft roepen

Voor zijn fans is Luc Steeno al jarenlang een vaste waarde. Met hits als Hij is een tiener en Ik mis je elke dag heeft hij zich stevig genesteld in het hart van het Vlaamse publiek. En juist dat publiek wil hij ook nu, ondanks zijn fysieke beperkingen, niet in de steek laten.

“Zingen blijft mijn passie,” benadrukt hij. “Natuurlijk zou ik het mezelf makkelijker kunnen maken door een pauze in te lassen, maar ik wil blijven doen wat ik graag doe. En zolang dat lukt, blijf ik doorgaan.”

De zomeroptredens staan dan ook nog gewoon op de planning, al met iets meer zorg en structuur dan in andere jaren. Luc laat niets aan het toeval over: hij plant voldoende rustmomenten in, let op zijn houding en laat zich begeleiden door medisch advies.

Muziek als medicijn

Voor Luc Steeno is muziek niet enkel een beroep, maar ook een vorm van therapie. Het contact met het publiek, de warme sfeer tijdens optredens en het gevoel van verbondenheid doen hem goed. “Op het podium vergeet ik mijn pijn. Dat is de magie van muziek,” legt hij uit.

Die verbondenheid is wederzijds. Zijn fans, die hem al sinds de jaren ‘90 trouw volgen, leven met hem mee. Op sociale media krijgt hij veel steunbetuigingen van mensen die het knap vinden dat hij blijft optreden, ondanks de fysieke tegenslag.

“Dat doet mij echt iets,” geeft Luc toe. “Je voelt dat mensen je niet alleen waarderen om je stem, maar ook om wie je bent. En op moeilijke momenten geeft dat kracht.”

Het leven vertragen: een nieuwe balans

De blessure heeft Luc ook op een andere manier doen nadenken over zijn tempo van leven. Waar vroeger alles in het teken stond van optreden, reizen en doorgaan, laat zijn lichaam hem nu weten dat het soms ook wat rustiger mag.

“Je wordt er vanzelf bewuster van dat gezondheid niet vanzelfsprekend is,” zegt hij. “Ik luister meer naar mijn lichaam. Vroeger liep ik soms door pijn heen. Nu denk ik: liever een stapje terug, dan straks helemaal moeten stoppen.”

Toch betekent dat niet dat Luc zich terugtrekt. Integendeel, hij zoekt een nieuwe balans. Een manier om trouw te blijven aan zijn passie, zonder zijn gezondheid uit het oog te verliezen. En die zoektocht, hoe lastig ook, maakt hem als artiest alleen maar menselijker.

Terugblikken en vooruitkijken

Luc Steeno heeft in zijn carrière al veel meegemaakt. Grote successen, uitverkochte zalen, maar ook stiltes en periodes van herbronning. Deze knieblessure is opnieuw een uitdaging, maar zeker niet de eerste. “Je leert gaandeweg om met tegenslagen om te gaan,” zegt hij. “Het belangrijkste is dat je blijft doen wat je graag doet, op een manier die bij je past.”

Zijn fans kunnen dus gerust zijn: Luc blijft zingen. Misschien iets minder energiek op het podium, maar met evenveel bezieling en warmte. En dat is waar zijn muziek altijd om heeft gedraaid.

De kracht van kwetsbaarheid

Wat Luc Steeno nu meemaakt, raakt niet alleen hem persoonlijk, maar laat ook iets groters zien: de realiteit dat zelfs publieke figuren, die we vaak zien als onvermoeibaar, ook grenzen hebben. En dat daar eerlijk over praten geen zwakte is, maar juist kracht toont.

Door open te zijn over zijn blessure laat Luc zien dat je als artiest niet perfect hoeft te zijn om geliefd te blijven. Dat juist in die openheid, de echte verbinding ontstaat. Een knie die niet meer helemaal meewerkt, verandert niets aan zijn talent – of aan de genegenheid van zijn publiek.


Slotgedachte: een zomer met een andere cadans

Voor Luc Steeno wordt het een zomer van optredens met net iets meer pauzes, wandelingen met iets meer moeite, en misschien ook een paar momenten van reflectie. Maar één ding blijft onwrikbaar overeind: zijn liefde voor muziek en zijn trouw aan het publiek dat hem al decennialang omarmt.

Of de uitslag van de MRI uiteindelijk zal leiden tot ingrijpende aanpassingen of juist opluchting, weet Luc binnenkort. Tot die tijd blijft hij doen waar hij zich het best bij voelt: zingen met hart en ziel.

Zijn boodschap is helder: ook met een blessure kun je blijven bewegen, zolang je maar trouw blijft aan wat je energie geeft. En voor Luc is dat nog altijd – zonder twijfel – het podium.