Bart De Wever onthult hoeveel pensioen hij zal trekken

Bart De Wever blijft pensioenhervormingen verdedigen: “Begrip voor protest, maar de hervorming blijft nodig”

In een recent interview in het VRT-programma Villa Politica heeft eerste minister Bart De Wever zich uitgesproken over de ingrijpende pensioenhervormingen waar zijn regering werk van maakt. Ondanks de protesten en stakingen die deze hervormingen het afgelopen jaar teweegbrachten, blijft De Wever overtuigd van de noodzaak ervan. Tegelijk toont hij zich begripvol voor de emoties die deze aanpassingen oproepen bij burgers.

Protesten en stakingen: een begrijpelijke reactie

“Het zal misschien verbazen,” begint De Wever, “maar ik heb eigenlijk empathie voor elke vorm van sociale actie. Ik begrijp dat mensen zich zorgen maken. Als je al jaren bepaalde rechten of voordelen hebt, en de overheid zegt plots: ‘Dat zal veranderen’, dan is het logisch dat je daar moeite mee hebt. Dat is een heel menselijke reactie.” Met die woorden probeert De Wever aan te geven dat hij het protest niet zomaar als irrationeel of overbodig beschouwt.

Toch maakt hij ook een duidelijk onderscheid tussen begrip en instemming. “Het is niet omdat ik de gevoelens begrijp, dat ik het ook eens ben met de manier waarop sommige acties gevoerd worden.”

Pensioenen als onderwerp van maatschappelijke verantwoordelijkheid

De kern van de pensioenhervormingen waar De Wever het over heeft, ligt in het terugdringen van de structurele ongelijkheden in het systeem. Eén van de meest gevoelige onderwerpen is de aanpak van de hoogste ambtenarenpensioenen, die ver boven het gemiddelde liggen.

“Ik zeg dat ook over mezelf,” vertelt De Wever openhartig. “Als politicus zal ik, volgens de huidige regeling, een van de hoogste pensioenen in de publieke sector ontvangen. We spreken hier over bedragen die oplopen tot 8.000 euro bruto per maand. En dan vraag ik mij af: is het nog van deze tijd dat ik géén bijdrage zou leveren aan de hervorming?”

Volgens De Wever moet iedereen in de samenleving zijn steentje bijdragen aan de houdbaarheid van het pensioenstelsel. “Als je van iedereen vraagt om langer te werken, of genoegen te nemen met een tragere indexering, dan kunnen de mensen met de hoogste voordelen toch niet achteroverleunen?”

Actie voeren is een recht, maar ook een verantwoordelijkheid

Op de vraag of hij begrip heeft voor de intensiteit van de protestacties, blijft De Wever diplomatiek. “Ik zal mij daar niet te veel over uitspreken,” zegt hij voorzichtig. “Want ik weet dat als ik daar iets te direct over zeg, ik mogelijk uitspraken doe waar ik later spijt van krijg.”

Toch laat hij doorschemeren dat hij sommige acties buitensporig vindt. “Ik begrijp dat mensen opkomen voor hun belangen, maar we moeten ook beseffen dat het behoud van bepaalde privileges soms betekent dat anderen méér moeten inleveren. Dan is het niet eerlijk om te eisen dat jouw uitzonderingspositie onaangetast blijft.”

Volgens de eerste minister is het net dat soort solidariteit dat het pensioenstelsel leefbaar moet houden op lange termijn.

De hervorming als kwestie van toekomstvisie

De Wever wijst erop dat het huidige pensioenstelsel steeds moeilijker te financieren valt, zeker in een vergrijzende samenleving. “We zitten in een situatie waarin de verhouding tussen actieve werkenden en gepensioneerden steeds schever wordt. Als we daar niets aan doen, zadelen we de volgende generaties op met een systeem dat onhoudbaar is.”

Daarom is het volgens hem essentieel om tijdig in te grijpen. “Het is niet populair, ik weet het. Pensioenhervormingen raken mensen direct in hun toekomstperspectief. Maar als politiek verantwoordelijke moet je soms keuzes maken die niet direct applaus opleveren, maar die op termijn nodig zijn.”

Eén lijn voor iedereen

Wat De Wever bijzonder belangrijk vindt, is dat de hervormingen rechtvaardig zijn. “Ik begrijp dat het moeilijk is voor mensen die bijna met pensioen gaan, dat hun plannen misschien wijzigen. Maar als we niets doen, zal dat ten koste gaan van jongeren die nu aan hun loopbaan beginnen.”

Daarom pleit hij ervoor om de voorwaarden voor pensioenberekening meer gelijk te trekken tussen publieke en private sectoren. “Waarom zouden ambtenarenpensioenen uitzonderlijk blijven, terwijl werknemers en zelfstandigen al langer met strengere regels geconfronteerd worden?”

Volgens De Wever is het tijd om het debat te voeren over wie wat bijdraagt en wie welke rechten heeft. “Zonder die openheid zullen we de sociale vrede op langere termijn juist verliezen.”

Politiek met zelfkritiek

Opvallend in het interview is dat De Wever zichzelf niet buiten schot laat. Hij erkent dat ook hij als politicus profiteert van het bestaande systeem. “We moeten als beleidsmakers het goede voorbeeld geven. Als wij de mond vol hebben van hervormingen, maar zelf onze uitzonderingen blijven verdedigen, dan verliezen we geloofwaardigheid.”

De premier vindt dan ook dat de hoogste pensioenen als eerste onder de loep genomen moeten worden. “Dat zijn de mensen die het zich kunnen permitteren om iets in te leveren. En als zij dat niet willen, dan moeten we daar als samenleving kritische vragen over durven stellen.”

Geen terugtrekking, wel dialoog

Hoewel De Wever voet bij stuk houdt over de noodzaak van de pensioenhervorming, sluit hij de deur naar dialoog niet. “We willen met de vakbonden en andere belangengroepen blijven praten. Maar aan het einde van de dag moeten we keuzes maken.”

Hij hoopt dat het debat eerlijk gevoerd kan worden, zonder angstretoriek of karikaturen. “De tijd van loze beloftes is voorbij. De mensen verdienen duidelijkheid. En die duidelijkheid willen wij geven, zelfs als dat met horten en stoten gaat.”

Wat ligt er concreet op tafel?

De hervormingen waar De Wever op doelt, omvatten onder meer:

• Een geleidelijke verlenging van de loopbaanjaren.

• Een gelijkschakeling van de berekeningsmethodes van ambtenarenpensioenen met die van werknemers en zelfstandigen.

• Het afbouwen van de automatische indexering van de hoogste pensioenen.

• Het invoeren van een minimumpensioen voor iedereen die een volledige loopbaan heeft gewerkt.

Deze voorstellen liggen al langer op tafel, maar zijn nu in een stroomversnelling gekomen vanwege de toenemende druk op de begroting.

Conclusie: empathie zonder achteruitgang

Bart De Wever presenteert zich als een leider die de emoties en zorgen van de bevolking begrijpt, maar tegelijk pal achter zijn beleid blijft staan. Hij erkent dat pensioenhervormingen mensen raken, maar ziet het als zijn taak om de lange termijn niet uit het oog te verliezen.

Zijn boodschap is duidelijk: solidariteit betekent niet dat iedereen gelijk krijgt, maar wel dat iedereen bijdraagt. En in dat verhaal is er voor hem geen plaats voor uitzonderingsposities, ook niet voor hemzelf.

Wat vind jij van de pensioenhervormingen? Is het tijd voor gelijke spelregels, of gaat dit te ver? Laat je mening horen op onze Facebookpagina!