Actueel
Werkloze Kamal (42) vult uitkering aan met blikjes: ”Lekker heel veel bijverdienen met statiegeld”
Kamal, een 42-jarige vader van twee kinderen, leeft een uniek en zelfvoorzienend bestaan.
Zonder een reguliere baan te hebben, weet hij toch voldoende
inkomsten te vergaren om zichzelf en zijn gezin te onderhouden.
In plaats van zich op de traditionele arbeidsmarkt te begeven,
kiest Kamal ervoor om zijn uitkering aan te vullen door regelmatig
op pad te gaan met grote tassen, op zoek naar verloren
statiegeldflesjes en -blikjes.
Dit opmerkelijke streven heeft Kamal tot een ware expert
gemaakt. Hij heeft een scherp oog ontwikkeld voor de plekken waar
mensen hun flessen en blikjes met statiegeld achterlaten.
“Het is eigenlijk best makkelijk geld verdienen,” zegt Kamal met
een glimlach. Hij beweert gemakkelijk zo’n 15 euro per dag bijeen
te sprokkelen met zijn inzamelingsactiviteiten.
Al enkele maanden is Kamal toegewijd aan zijn speurtocht naar
statiegeldflesjes en -blikjes.
Hij doet dit om verschillende redenen. Allereerst biedt deze
praktijk hem de mogelijkheid om zijn uitkering aan te vullen, wat
zijn financiële situatie enigszins verlicht.
Daarnaast heeft Kamal een milieubewuste drijfveer: hij draagt
bij aan een schonere stad door zwerfafval op te ruimen.
Bovendien biedt zijn inzamelingsroutine hem structuur en
regelmaat, waardoor hij voorbereid blijft op een eventuele
terugkeer naar de arbeidsmarkt.
Kamal heeft zijn zoektocht naar statiegeldartikelen verfijnd tot
een kunst. Met behulp van zijn fiets en een reeks tassen kent hij
de locaties waar zijn kansen het grootst zijn.
Evenementen blijken ware goudmijnen te zijn voor Kamal. “Mensen
sjouwen niet graag continu een leeg blikje met zich mee,” legt hij
uit.
Het Pasar Malam-evenement in Dordrecht was bijzonder lucratief
voor Kamal, waarbij sommige bezoekers zelfs blikjes en flesjes
direct aan hem overhandigden.
Juni leverde Kamal zijn hoogste opbrengst op tot dan toe: hij
vergaarde ongeveer 75 euro aan statiegeldartikelen in het
Wantijpark.
Kamal’s vastberadenheid blijkt uit het feit dat hij na grote
evenementen zelfs in de vroege ochtenduren, rond 04.00 of 05.00
uur, het park bezoekt om zijn inzamelingsactiviteiten voort te
zetten.
Gedurende een doorsnee dag doorkruist Kamal onvermoeibaar de
stad. Hij beschouwt een bijverdienste van 10 tot 15 euro als
haalbaar en gelooft zelfs dat hij met doorzettingsvermogen 20 euro
kan bereiken.
Hij verbaast zich over mensen die statiegeldflesjes en -blikjes
weggooien in plaats van ze in te leveren, vooral wanneer sommigen
klagen over geldtekorten.
Kamal lacht en zegt: “Het gezegde ‘geld ligt op straat’ is echt
waar. Je moet er alleen iets voor doen, zoals bukken en vroeg
opstaan. Sommige mensen lijken dat echter te ontlopen.”
Hoewel Kamal concurrenten heeft in Dordrecht die dezelfde
activiteit ondernemen, geeft hij toe dat hij een slimme strategie
hanteert.
Hij vermijdt gebieden waar anderen recent hebben verzameld en
blijft op zoek naar nieuwe kansen.
Kamal’s levensstijl illustreert zijn vastberadenheid en
inventiviteit, en toont aan dat er inderdaad manieren zijn om
creatief en succesvol in het levensonderhoud te voorzien, zelfs
zonder traditionele werkgelegenheid.