Pasgetrouwde Linda en Jeffrey komen om bij een vliegtuigr*mp

Op 12 mei 2010 ging Karel’s telefoon af terwijl hij op zijn werk was. Het was het bericht dat het vliegtuig waarin zijn dochter Linda en schoonzoon Jeffrey zaten, was ver0ngelukt in Tripoli. Ondanks deze tragische gebeurtenis gaat Karel door met het leven. Hij gelooft dat de d00d een l!chaam kan wegnemen, maar nooit de band die hij met zijn dochter heeft gehad.

Linda, voluit Linda Desiree genoemd, groeide op in Papendrecht samen met haar zusje Kristel. Haar naam, met het woord ‘verlangen’ erin, was bijzonder omdat Karel en zijn toenmalige vrouw een paar jaar moesten wachten voordat ze zwanger werd. Linda werd geboren op Valentijnsdag, een speciale dag voor het gezin.

Linda en haar vader Karel waren soulmates. Ze brachten veel tijd samen door in de natuur tijdens haar jeugd, en zelfs als volwassenen bleven ze elkaar altijd opzoeken. Karel herinnert zich hoe Linda hem eens uitnodigde om voor haar klasgenoten voor te lezen, een moment dat hem bijzonder raakte.

Toen Linda de Zeeuwse Jeffrey ontmoette, bleek dit een schot in de roos te zijn. Ze gingen samenwonen in Papendrecht en trouwden. Hun huwelijk werd gevierd met een droombruiloft. Helaas zou hun geluk van korte duur zijn.

Na hun bruiloft vertrokken Linda en Jeffrey naar Zuid-Afrika voor hun huwelijksreis, terwijl Karel en zijn vrouw op hun huis pasten. Bij het afscheid voelde Karel de behoefte om terug te lopen voor een extra knuffel, misschien een voorgevoel van wat zou komen.

Tijdens hun reis door Zuid-Afrika maakten Linda en Jeffrey veel nieuwe vrienden en genoten ze van avonturen. Ze bezochten lokale gemeenschappen, maakten een safari en woonden een dolfijnenshow bij. Karel herinnert zich dat Linda hem belde en zei dat ze nog nooit zo gelukkig was geweest.

Helaas zouden Linda en Jeffrey hun volgende vlucht vanuit Libië naar Düsseldorf nooit halen vanwege een menselijke fout bij de bemanning. Het vliegtuig cr*shte tijdens de landing, met slechts één 0verlevende.

Terwijl Karel zich in Nederland op het werk bevond, ontving hij het verwoestende telefoontje dat het vliegtuig van zijn dochter en schoonzoon was ver0ngelukt. De rollercoaster van emoties begon, en Karel werd naar huis gebracht. De mooie herinneringen aan de bruiloft veranderden al snel in het regelen van een dubbele begr*fenis.

Karel reisde met andere nabesta*nden naar Libië, waar ze de wrakstukken van het vliegtuig zagen verspreid over de woestijn. Het was een hartverscheurende ervaring, maar sommige nabesta*nden vonden troost in het vinden van persoonlijke bezittingen van hun geliefden.

Tijdens de zoektocht werden enkele camera’s gevonden, en op een van de foto’s stond Linda. Deze foto was een kostbare herinnering aan Karel. Hij herinnert zich dat Linda dol was op dolfijnen, en de foto toont haar met een stralende glimlach naast een dolfijn tijdens een show.

Karel deelt ook een speciaal moment dat hij en Kristel deelden op een herdenkingsbijeenkomst in Den Haag. Kristel zong een lied van Willeke Alberti, “Samen zijn”, dat ze ook op de begr*fenis had gezongen. Het emotionele hoogtepunt was toen de muziek even wegviel en Kristel zonder begeleiding verder zong, tot het geluid weer terugkwam.

Karel koestert ook een bijzondere herinnering aan Linda’s vijfentwintigste verjaardag, een jaar voor het 0ngeluk. Hij gaf haar een vader-dochterdag cadeau in Scheveningen, met als afsluiting een zelfgemaakt gedichtje dat ze samen in een fles deden en in zee wierpen. Op het graf van Linda en Jeffrey staat nu een tekening van die fles.

In 2014 besloot Karel een pelgrimstocht naar Santiago de Compostella en Finisterre te maken. Hoewel hij de fles op het strand niet vond, kreeg hij wel andere tekenen van Linda, waaronder beelden van dolfijnen die op zijn pad kwamen.

Ondanks het verlies blijft Karel dankbaar voor de band die hij met Linda had. Hij gelooft dat hun connectie de d00d overstijgt. Karel zal Linda altijd met een glimlach herinneren, en hoewel ze fysiek niet meer aanwezig is, voelt hij nooit een totaal verlies.