Tragisch verhaal: vrouw wandelt 2 weken met overleden baby in kinderwagen

Waarschuwing: De inhoud van dit artikel kan als schokkend worden ervaren en bevat foto’s die niet geschikt zijn voor gevoelige lezers.

Emma Woodhouse uit Lancaster, VK, heeft haar hartverscheurende verhaal gedeeld nadat ze na 29 weken zwangerschap een onverklaarbare placentabreuk had en haar dochtertje Jess doodgeboren werd. De tweelingzus Bella overleefde de bevalling en werd naar de afdeling neonatale intensieve zorg gebracht.

Emma heeft tijdens haar zwangerschap veel complicaties gehad vanwege een hartvormige baarmoeder, waardoor de ligging van de baby later in de zwangerschap werd beïnvloed en het risico op vroeggeboorte verhoogd werd.

Ondanks een scan twee weken voor de bevalling, waaruit bleek dat de tweelingen gezond waren, kreeg Emma thuis een bloeding en moest ze met spoed naar het ziekenhuis worden gebracht.

Het bleek dat de placenta van de baby gescheurd was, en Jess werd als eerste geboren en kort daarna kwam Bella ter wereld. Beide meisjes moesten gereanimeerd worden, maar Jess overleed al snel.

Emma heeft na de bevalling nog twee weken voor haar doodgeboren dochtertje gezorgd. Ze hield haar vast, zong voor haar en smeerde haar in met lotion.

De baby mocht bij haar blijven en ze heeft zelfs wandelingen gemaakt met de kinderwagen, terwijl ze het handje van haar dochtertje vasthield.

Ze maakte zich zorgen over wat mensen zouden zeggen als ze in de kinderwagen keken en realiseerde zich dat haar dochtertje niet bewoog, maar niemand heeft er iets over gezegd.

De andere kinderen kregen ook de kans om met Jess kennis te maken. Emma had hen uitgelegd dat ze overleden was en dat ze er nog was. De kinderen speelden rond haar en praatten met haar alsof ze nog leefde. Jack, de oudste, was zachtaardiger en begreep wat dood betekende en zei dat zijn zusje in de hemel was.

De begrafenis vond uiteindelijk plaats op 5 juli. Bella werd op 6 augustus uit het ziekenhuis ontslagen en Emma keerde terug naar huis met een gezin van zes in plaats van zeven, zoals ze had gehoopt.

Hoewel sommige mensen het misschien raar vinden dat Emma twee weken lang voor haar doodgeboren dochter zorgde, kan het haar niet schelen. Voor haar was Jess een echte baby en ze wilde dat mensen dat begrepen. Ze is dankbaar voor de tijd die ze met haar dochtertje heeft kunnen doorbrengen en dat ze haar heeft kunnen leren kennen.

Dit hartverscheurende verhaal benadrukt het verdriet en de pijn die gepaard gaan met het verlies van een kind. Emma’s moed en kracht om haar verhaal te delen, zullen anderen helpen om hun eigen verlies te verwerken en te begrijpen dat elk kind, hoe kort zijn leven ook is, van onschatbare waarde is.