Tine Embrechts haalt snoeihard uit naar Bart De Wever: ´Word daar superboos van´

Deze week was Tine Embrechts te gast in het populaire programma Alleen Elvis blijft bestaan, waar ze in een ontroerend gesprek haar visie deelde over de huidige situatie in Palestina, de gevoelens die het bij haar oproept, en de uitdagingen die ze als moeder ervaart in deze turbulente tijden. Wat volgde, was een diepgaand en emotioneel gesprek waarin ze haar ongenoegen over de situatie, zowel als mens als publieke figuur, duidelijk maakte.

Oprechtheid en Verdriet over de Genocide

Het is een onderwerp dat Tine Embrechts diep raakt: de genocide in Palestina. Terwijl de rest van de wereld machteloos toekijkt, voelt ook Tine de pijn en het verdriet van de situatie. Ze vertelde dat ze zich beschaamd voelt: “Ik voel me beschaamd. Ik snap niet hoe we hier beland zijn als mensheid en als maatschappij.” De tranen kwamen bijna in haar ogen terwijl ze sprak over de wreedheid van de situatie. Het was duidelijk dat de tragedie haar persoonlijk en intens aangreep.

Tine’s verdriet is niet alleen dat van een bezorgde burger, maar ook dat van een moeder. De vraag die ze zich stelt, is hoe ze haar kinderen kan uitleggen wat er gebeurt. “Ik weet oprecht niet meer hoe ik aan mijn kinderen moet uitleggen wat er gebeurt in de wereld en hoe wij hierop staan te kijken,” zei ze. Deze woorden reflecteren niet alleen de angst en de bezorgdheid van een moeder, maar ook de frustratie van iemand die de wereld met andere ogen probeert te begrijpen.

De Onmacht en de Stille Regering

Op 15 juni besloot Tine Embrechts mee te betogen, samen met vele anderen, om aandacht te vragen voor de situatie in Palestina. Een van haar zoontjes zei na de betoging: “Nu gaat er toch wel iets veranderen.” Maar de volgende dag viel de stilte van de regering haar zwaar. “Je had die oorverdovende stilte van onze regering, waar ik gewoon gechoqueerd door ben. Ik heb dan moeten uitleggen aan mijn zonen dat er niets aan het veranderen is,” vertelt ze.

Het gebrek aan actie en de stilte van de Belgische regering over deze dramatische situatie raakt Tine diep. Ze is niet iemand die snel de schuld bij anderen legt, maar in dit geval kan ze haar frustratie niet onderdrukken, vooral als het gaat om de houding van de politiek. Bart De Wever en zijn Instagram-account voor de nieuwe kat van de Wetstraat noemde ze “misplaatst”, gezien de timing van het gebeuren. “Die timing vind ik misplaatst, als je niets zegt over de gruwel die nu gebeurt. Ik word daar superboos van. Ik wil beleefd blijven, maar ik vind het stuitend.”

Politici en de Rol van Politieke Actie

Maar het blijft niet bij deze persoonlijke frustratie. Tine werd opnieuw gechoqueerd door de reactie van Maxime Prévot, de minister van Buitenlandse Zaken, die na de betoging stelde dat “het kleine België Israël niet zal kunnen doen buigen”. Dit was voor Tine een harde klap, en ze vraagt zich af waarom mensen de politiek in gaan als ze zo’n zwakke en onverschillige houding aannemen. “Dan denk ik: wacht even, je gaat in de politiek om vervolgens te zeggen dat we niks kunnen doen? Dat is toch de reden waarom je in de politiek gaat?” aldus Tine.

Haar boodschap is helder: de situatie in Palestina is geen politiek conflict, maar een genocide. “Dit is geen conflict meer, dit is een genocide. Je kan niet zwijgen en zomaar kijken, dat gaat toch niet?” Ze maakt een duidelijk onderscheid tussen politieke voorkeuren en de bredere menselijke verantwoordelijkheid. Voor haar gaat het hier niet om politiek, maar om menselijkheid. “Het gaat niet over een politieke voorkeur, het gaat over menselijkheid. Je kan er toch niet onverschillig over blijven?”

De Roep om Actie

Tine Embrechts maakt geen geheim van haar teleurstelling in de huidige politieke situatie en de passiviteit van de overheid. Voor haar draait het niet om partijen of politieke lijnen, maar om het recht van de Palestijnse bevolking op een veilig en menswaardig leven. Ze heeft het gevoel dat de politiek niet opstaat voor wat goed en rechtvaardig is, en dat zijzelf als mens, maar ook als moeder, niet kan blijven toekijken zonder iets te zeggen.

Het is een krachtige boodschap die zij deelt. In een wereld waarin veel mensen zich machteloos voelen, roept Tine Embrechts op tot actie, begrip en solidariteit. Want volgens haar is dit niet slechts een politieke kwestie – dit is een kwestie van menselijkheid. In tijden van dergelijke crisis mogen we niet zwijgen, maar moeten we ons uitspreken en samenkomen om verandering teweeg te brengen.

De woorden van Tine blijven hangen: “Je kan niet onverschillig blijven.” In de nasleep van haar interview zal het gesprek vast voortduren, met hopelijk meer mensen die zich aansluiten bij haar oproep voor actie en steun aan de Palestijnse zaak.