Astrid Coppens deelt vreselijk nieuws over haar dochtertjes

Astrid Coppens, bekend van televisie en mode, deelt regelmatig openhartig over haar gezinsleven met haar man Bram Coppens en hun twee kinderen: Billie-Ray en Joey-Lee. De Vlaamse onderneemster en voormalige actrice laat zich niet alleen van haar glamoureuze kant zien, maar ook als een moeder die net als zovelen worstelt met slapeloze nachten, dwarse peuters en het jongleren van werk en gezin. In de podcast ‘Ongefilterd moederschap’ vertelt Astrid eerlijk over hoe het er bij haar thuis aan toe gaat. Geen perfect plaatje, maar een verhaal van liefde, chaos en alles daartussenin.

Een dynamisch gezin

Billie-Ray, het oudste kind van Astrid en Bram, wordt in juli zes jaar. “Ze is een erg braaf meisje,” vertelt Astrid trots. Billie-Ray lijkt al een klein dametje, met een zacht karakter en een grote dosis geduld. Ze kan zichzelf goed bezighouden en vindt het heerlijk om rustig te spelen of te tekenen. Maar dat betekent niet dat alles vanzelf gaat. “Ze is altijd vroeg wakker. Sinds het zomeruur is dat nu om zes uur ’s ochtends, terwijl het eerst al half zes was,” verzucht Astrid. Vroeg opstaan is voor Billie-Ray dus vaste prik – en dat is wennen voor de ouders.

De jongste telg, Joey-Lee, is nu 2,5 jaar oud en bevindt zich volgens Astrid volop in de ‘terrible two’-fase. “Ze is echt een ander kind dan Billie-Ray,” legt Astrid uit. Waar Billie-Ray eerder kalm en beredeneerd is, kan Joey-Lee behoorlijk koppig en temperamentvol zijn. “Ze wil alles zelf doen, roept ‘nee’ als ze haar zin niet krijgt en test continu haar grenzen,” vertelt Astrid. Hoewel Astrid en Bram dol zijn op hun kinderen, merken ze dat het opvoeden van een peuter die volop zijn eigen wil ontwikkelt behoorlijk pittig kan zijn.

Slechte slapers en gebroken nachten

Een van de grootste uitdagingen voor Astrid en Bram? Slaapgebrek. “Billie-Ray en Joey-Lee zijn beiden slechte slapers,” bekent Astrid eerlijk. Terwijl de oudste standaard vroeg wakker is, heeft de jongste nog steeds onrustige nachten. “Soms heeft ze een slechte droom, of haar pop ligt verkeerd en moet opnieuw goedgelegd worden,” zegt Astrid. “Of er liggen tien tutjes in haar bed en toch kan ze niet de juiste vinden.” Het zijn van die kleine dingen die voor een kind groot lijken en voor de ouders de nachtrust verstoren.

Astrid schetst een herkenbaar beeld voor veel ouders: elke nacht opnieuw uit bed moeten om een kind te troosten, een pop recht te leggen of een tutje aan te reiken. “We zijn soms echt kapot,” geeft ze toe. De gebroken nachten stapelen zich op en dat heeft gevolgen voor hun energie overdag. “Om half tien ’s avonds liggen Bram en ik al in bed,” vertelt Astrid. “Bram valt dan meestal direct in slaap, maar ik blijf nog wel even wakker. Het duurt bij mij altijd langer om in slaap te vallen.” Lachend voegt ze eraan toe: “We zijn gewoon dood. Echt doodmoe.”

Van twee naar vier: een groter verschil dan gedacht

Astrid merkt dat de overstap van één kind naar twee kinderen een veel grotere impact heeft dan ze had verwacht. “Met Billie-Ray konden we nog redelijk makkelijk de rust bewaren,” zegt ze. “Maar met Joey-Lee erbij is het een heel andere dynamiek geworden.” Twee kinderen betekent dubbel zoveel aandacht verdelen, dubbel zoveel plannen en dubbel zoveel zorgen. En dat terwijl Astrid en Bram allebei ook nog werken.

“Het is echt een zoektocht naar balans,” zegt Astrid daarover. Ze wil er voor haar kinderen zijn, maar ook voor zichzelf. Ze vertelt hoe belangrijk het voor haar is om ook haar eigen dromen na te jagen – of dat nu in haar werk of in haar persoonlijke groei is. “Ik probeer nog steeds ruimte te maken voor mezelf,” zegt ze. “Of dat nu een wandeling is, een podcast opnemen of gewoon een kwartiertje alleen zitten. Maar eerlijk? Dat lukt niet altijd.”

Reflectie en eerlijkheid

Wat Astrid bijzonder maakt, is haar openheid over die worsteling. In een wereld vol ‘perfecte’ Instagramplaatjes en stralende gezinnen op televisie, laat zij zien dat het ook anders kan. Dat het oké is om moe te zijn, om soms te twijfelen en om niet altijd alles onder controle te hebben. “Ik denk dat het belangrijk is om eerlijk te zijn,” zegt ze. “Zodat andere moeders zich niet zo alleen voelen als ze zelf ook even uitgeput zijn.”

Haar verhaal wordt dan ook breed gedragen door haar volgers. Op sociale media reageren mensen massaal met hartjes en bemoedigende woorden. “Ik herken dit zo erg!” schrijven veel jonge ouders. Of: “Dankjewel dat je dit deelt, het maakt het voor mij makkelijker om eerlijk te zijn over hoe zwaar het soms is.” Die herkenning en steun doen Astrid zichtbaar goed.

Een warm gezin, ondanks alles

Ondanks de uitdagingen is er natuurlijk ook heel veel liefde in huize Coppens. “Billie-Ray is echt een zorgzaam meisje,” vertelt Astrid. “Ze wil altijd helpen met Joey-Lee en kan zo lief met haar spelen.” En ook Bram is een grote steun. “Hij is een fantastische papa,” zegt Astrid trots. “Altijd geduldig en vol humor, ook als het midden in de nacht is.”

Astrid en Bram beseffen dat deze fase tijdelijk is. “Straks zijn de kinderen groter en zullen we dit misschien zelfs missen,” lacht Astrid. “Ik probeer daar soms aan te denken als ik weer om drie uur ’s nachts uit bed moet.” Voor nu ligt de focus op het hier en nu, op kleine momentjes van geluk en op het leren genieten van de chaos.

Leren loslaten

Wat Astrid zelf steeds beter leert, is om niet alles perfect te willen doen. “Ik leg de lat vaak veel te hoog voor mezelf,” bekent ze. “Ik wil een leuke moeder zijn, een goede partner, en ook nog mezelf niet verliezen.” Maar ze merkt dat het loslaten van die hoge verwachtingen juist ruimte schept. “Ik probeer nu vaker tegen mezelf te zeggen: het hoeft niet perfect. Het hoeft gewoon goed genoeg te zijn. En dat is oké.”

Dat betekent ook dat ze accepteert dat sommige dagen chaotisch en vermoeiend zijn. “Soms is het hier gewoon een puinhoop,” zegt ze lachend. “En soms is dat ook prima.” Ze lacht nog een keer: “Op die dagen is het belangrijkste dat de kinderen gelukkig zijn en dat wij als gezin samen kunnen lachen.”

Een ode aan alle ouders

Astrids verhaal is herkenbaar voor zoveel ouders: de liefde voor je kinderen, de uitdagingen van het ouderschap, de gebroken nachten en het zoeken naar balans. Maar bovenal laat ze zien dat het oké is om eerlijk te zijn over hoe zwaar het soms kan zijn – en hoe belangrijk het is om die momenten te delen.

Met haar openhartige verhalen biedt Astrid niet alleen een inkijkje in haar eigen leven, maar geeft ze ook een boodschap aan alle andere ouders: je bent niet alleen. En misschien is dat wel het mooiste wat ze kan meegeven.