Connect with us

Actueel

Zoontje mag niet op sport van moeder: ”Ik heb geld nodig voor botox!”

Een moeder heeft haar standpunt ingenomen en besloten dat haar botox-behandelingen, die ze beschouwt als een vorm van zelfzorg, voor haar belangrijker zijn dan het lidmaatschapsgeld voor de sport van haar kind.

Ze kiest ervoor om dat geld liever te besteden aan haar lippen.

In een verhaal dat oorspronkelijk afkomstig is van Kidspot en nu wordt gedeeld door The Mirror, benadrukt de moeder het belang van haar botoxbehandelingen. Ze noemt het zelfs ‘onmisbaar’.

In het gesprek erkent de moeder dat haar beslissing wellicht als egoïstisch en oppervlakkig kan overkomen. Ze wijst er echter op dat moeders vaak veel andere offers moeten brengen voor hun gezin.

Met drie kinderen in haar gezin geeft de moeder aan dat ze graag genoeg geld zou willen hebben voor zowel de sport van haar zoon als voor haar botoxbehandelingen. Helaas is dat niet het geval.

Het maandelijkse bedrag voor de sport van haar zoon zou ongeveer 60 euro bedragen. “Maar dat is nog niet alles, omdat er ook kosten zijn voor het sporttenue”, voegt ze toe.

Om deze redenen heeft de moeder het verzoek van haar zoon om op sport te gaan afgewezen.

“Ik waardeer hun passie voor alles wat ze doen enorm. Niets zou me meer plezier doen dan mijn kinderen aan te moedigen en te ondersteunen. Tegelijkertijd geloof ik in het belang van evenwicht.”

De anonieme moeder beschouwt Botox als een vorm van ‘zelfzorg’. Ze legt uit: “Het maakt me gelukkig en geeft me zelfvertrouwen. Ik denk dat dit positieve effecten heeft op verschillende aspecten van mijn leven, inclusief mijn rol als ouder.”

Ondanks mogelijke tegenstand heeft de vrouw geen spijt van haar keuze. Ze hoopt in de toekomst tegemoet te kunnen komen aan de verzoeken van haar zoon, maar op dit moment staat ze achter haar beslissing.

“Ik begrijp dat sommige mensen mijn keuze niet zullen begrijpen, maar zelfzorg heeft echt een positieve impact op je leven.

Bovendien heb ik al veel opgeofferd voor mijn kinderen. Mijn zoon leek er overigens niet al te zwaar aan te tillen. Hij haalde zijn schouders op en ging gewoon door met zijn dag.”