Ingeborg heeft groot nieuws te melden

Ingeborg heeft een beslissing genomen die voor haar persoonlijk veel gewicht draagt. In een openhartig gesprek met Dag Allemaal vertelt ze dat ze een huis heeft gekocht in het buitenland. Een droom die al jaren in haar hoofd zat, maar die ze nu pas stap voor stap durft te realiseren. Toch is het geen breuk met haar leven hier, benadrukt ze meteen. Wie denkt dat ze België definitief de rug toekeert, heeft het mis.

Voor Ingeborg draait deze nieuwe stap niet om vluchten of alles achterlaten, maar om ruimte maken. Ruimte voor rust, reflectie en het langzaam invullen van een wens die altijd op de achtergrond aanwezig was. “Het is absoluut niet de bedoeling om daar fulltime te gaan wonen,” zegt ze resoluut. “Dit is geen afscheid van hier.”

Een droom die tijd nodig heeft

De beslissing om een woning in het buitenland te kopen kwam niet impulsief tot stand. Integendeel: Ingeborg vertelt dat het idee al lange tijd met haar meereisde, maar dat ze bewust heeft gewacht tot het juiste moment. Niet omdat het moest, maar omdat het mocht. “We gaan dat geleidelijk laten groeien,” legt ze uit. “Zoals met alles in mijn leven tegenwoordig.”

In het begin blijft het bij korte verblijven. Een paar weken per jaar, even proeven van een andere omgeving, een ander ritme. Pas later, als het goed voelt, kunnen die periodes eventueel wat langer worden. “Het eerste jaar gaan we misschien een paar weken, het jaar daarna wat langer,” zegt ze. Zonder druk, zonder vastomlijnde plannen.

Die aanpak typeert haar huidige levenshouding. Grote sprongen maken heeft plaatsgemaakt voor kleine, bewuste stappen. Niet alles hoeft meteen vast te liggen, niet alles hoeft een eindpunt te hebben. Het mag groeien, veranderen en zich aanpassen aan wat het leven op dat moment vraagt.

Geen afscheid van België

Hoewel het nieuws over een huis in het buitenland bij sommigen meteen de gedachte oproept aan een definitieve verhuis, wil Ingeborg dat beeld graag nuanceren. België blijft haar basis. Niet alleen emotioneel, maar ook praktisch.

“Dat heeft veel te maken met de familie hier,” vertelt ze. Haar leven is diep verankerd in de mensen rondom haar. Haar partner Roland speelt daarin een belangrijke rol. “Dat Roland ouder is, weegt natuurlijk mee.” Maar ook anderen houden haar hier: Rolands mama, haar eigen vader, haar zoon Robin en haar kleinkinderen. Het zijn banden die ze niet zomaar kan of wil loslaten.

Daarnaast blijft haar werk een belangrijk ankerpunt. Ingeborg heeft doorheen de jaren een veelzijdige carrière opgebouwd, waarin muziek, televisie en andere projecten elkaar afwisselden. Dat professionele leven is nog altijd verbonden met België. Het nieuwe huis in het buitenland is daarom geen vervanging, maar een aanvulling.

Leven met evenwicht

Wat opvalt in haar verhaal, is de rust waarmee ze deze keuze benadert. Er is geen haast, geen gevoel dat alles nu moet. “We zitten helemaal op schema volgens onze leeftijd,” zegt ze met een glimlach. Het klinkt bijna nuchter, maar verraadt een groot inzicht: het besef dat het leven niet bestaat uit grote breuklijnen, maar uit fases die in elkaar overlopen.

Ingeborg spreekt over deze periode als een moment van oogsten. Niet in de zin van stoppen, maar in de zin van bewust kiezen. Kiezen voor wat energie geeft, voor wat voedt in plaats van uitput. “Geleidelijk verwezenlijken we onze dromen,” zegt ze. Geen vlucht vooruit, geen drastische ommezwaai, maar een evenwichtige beweging tussen hier en daar.

Een ander tempo

De aankoop van het huis symboliseert voor haar ook een ander tempo. Weg van de constante druk, weg van het gevoel altijd ‘aan’ te moeten staan. Het is een plek waar ze kan vertragen, waar dagen niet worden ingedeeld door verplichtingen maar door gevoel. Toch blijft het tijdelijk, voorlopig. Dat geeft haar de vrijheid om te komen en te gaan zonder schuldgevoel.

Ze benadrukt dat ze zichzelf niet wil vastpinnen op verwachtingen. Niet die van anderen, maar ook niet haar eigen vroegere ideeën over hoe het leven ‘zou moeten zijn’. Alles mag mee-evolueren. Wat vandaag klopt, kan morgen veranderen. En dat is precies wat haar rust geeft.

Geen radicale keuzes, wel bewuste

In een wereld waarin grote aankondigingen vaak gepaard gaan met radicale beslissingen, valt Ingeborgs verhaal op door zijn nuance. Ze kiest niet voor alles of niets. Ze kiest voor én-én. Én België, én een plek in het buitenland. Én werk, én rust. Én familie, én ruimte voor zichzelf.

Die balans lijkt voor haar de sleutel. Niet toegeven aan verwachtingen, maar luisteren naar wat op dit moment klopt. “Het mag groeien,” herhaalt ze. En dat is misschien wel de kern van haar verhaal: niet alles moet nu, niet alles moet groot. Soms is het genoeg om een deur op een kier te zetten en te kijken wat er binnenkomt.

Een fase van mildheid

Ingeborg klinkt mild wanneer ze over haar leven spreekt. Mild voor zichzelf, mild voor de keuzes die ze maakt. Ze kijkt niet achterom met spijt, maar vooruit met nieuwsgierigheid. De toekomst hoeft niet vast te liggen om waardevol te zijn.

Met haar beslissing laat ze zien dat dromen geen houdbaarheidsdatum hebben. Dat je ook later in het leven nog nieuwe plannen mag maken, zolang ze passen binnen het geheel dat je hebt opgebouwd. Niet ten koste van wat belangrijk is, maar in harmonie ermee.

Het huis in het buitenland is geen eindpunt, maar een nieuw hoofdstuk dat voorzichtig wordt opengeslagen. En precies dat maakt het voor haar zo betekenisvol.