“Ik wil mezelf niet laten besmeuren” – Herman Brusselmans (68) stopt definitief als jurylid van De slimste mens ter wereld: “Dit voelt onethisch”

Het kwam niet met een persbericht, geen aankondiging in de studio en geen groot slotwoord voor de camera. Toch is het besluit inmiddels definitief: Herman Brusselmans (68) heeft achter de schermen afscheid genomen van zijn rol als jurylid bij De slimste mens ter wereld. Geen gerucht, maar een bewuste keuze. En vooral: een principiële.

De schrijver, columnist en televisiemaker heeft laten weten zijn naam niet langer te willen verbinden aan een wereld waarin hij zich steeds minder herkent. Niet omdat hij het zat is, niet vanwege leeftijd of vermoeidheid, maar omdat hij naar eigen zeggen een morele grens heeft bereikt.

“Ik wil mezelf niet laten besmeuren,” liet hij in beperkte kring weten. “Wat daar gebeurt, voelt voor mij gewoon onethisch.”

Geen conflict, wel afstand

Wie Brusselmans kent, weet dat hij conflicten doorgaans niet schuwt. Als hij boos is, is hij dat openlijk. Juist daarom valt de manier waarop hij dit hoofdstuk afsluit op. Geen scherpe uithalen in interviews, geen publieke woordenstrijd, geen sociale media-offensief. Alleen een stille, maar duidelijke breuk.

Volgens mensen uit zijn omgeving speelde de beslissing al langer. De sfeer achter de schermen zou in de afgelopen seizoenen zijn veranderd. Gesprekken die vroeger warm en inhoudelijk waren, zouden kouder zijn geworden. Minder aandacht voor ervaring en inhoud, meer voor zichtbaarheid en actualiteit.

“Het voelde alsof vaste waarden langzaam plaatsmaakten voor snelle gezichten,” aldus een betrokkene. “Dat schuurt bij iemand als Herman.”

Een veranderend programma

Ooit was Brusselmans een vaste waarde aan de jurytafel. Zijn scherpe observaties, droge humor en relativerende blik gaven het programma een eigen dynamiek. Maar de laatste jaren was hij steeds minder aanwezig. Dat was geen toeval, zo lijkt nu.

Volgens Brusselmans is de manier waarop juryleden worden geselecteerd fundamenteel veranderd. Waar eerder ervaring, culturele bagage en inhoudelijke diepgang de doorslag gaven, lijken tegenwoordig populariteit en momentum zwaarder te wegen.

“Vandaag scoor je één keer op televisie en morgen zit je daar alsof je een instituut bent,” zou hij hebben gezegd. Niet als persoonlijke aanval, maar als constatering.

Niet meer zijn wereld

Het gevoel niet meer thuis te zijn, groeide langzaam. Brusselmans zou hebben ervaren dat hij minder ruimte kreeg, terwijl anderen – jonger, mediagenieker, maar volgens hem inhoudelijk dunner – meer zichtbaar werden.

“Ik voel me daar niet meer thuis,” is een uitspraak die hem wordt toegeschreven. “En dan moet je eerlijk zijn tegenover jezelf.”

Die eerlijkheid lijkt voor hem zwaarder te wegen dan zichtbaarheid op televisie. In een medialandschap waarin aanwezigheid vaak wordt gezien als succes, kiest hij bewust voor afstand.

Een moreel breekpunt

Wat uiteindelijk de doorslag gaf, was geen ruzie of incident, maar een moreel gevoel. Brusselmans suggereert dat het programma steeds meer draait om imago, positionering en macht, en steeds minder om inhoud.

Hij formuleert het voorzichtig, maar de boodschap is helder. Wanneer wordt talent ingeruild voor bereik? Wie bepaalt wie “waardig” is om aan tafel te zitten? En wat blijft er over van een intellectueel programma als de balans doorslaat richting show?

“Ik wil niet medeplichtig zijn aan iets waar ik niet meer achter sta,” zou hij hebben gezegd.

Reactie van de zender

Zender Play reageerde diplomatiek. In een korte verklaring benadrukte men dat Brusselmans altijd welkom blijft en dat zijn bijdrage aan het programma wordt gewaardeerd. Er zou zelfs sprake zijn geweest van een informeel etentje met presentator Erik Van Looy om de lucht te klaren.

Toch fluisteren insiders dat de breuk dieper zit dan publiekelijk wordt toegegeven. Het zou niet gaan om misverstanden, maar om fundamenteel verschillende visies op wat televisie moet zijn.

Geen afscheid van het publieke leven

Wie denkt dat Brusselmans zich nu volledig terugtrekt, vergist zich. Hij blijft schrijven, spreken en observeren. Boeken, columns en optredens blijven deel uitmaken van zijn leven. Alleen zijn stoel bij De slimste mens blijft leeg – en dat is een bewuste keuze.

Hij zou liever kiezen voor inhoudelijke vrijheid dan voor een vaste plek in een format waarin hij zich niet meer kan vinden. Voor hem lijkt weggaan geen verlies, maar een vorm van zelfbehoud.

Reacties van kijkers

Op sociale media zijn de reacties verdeeld. Sommigen betreuren zijn vertrek en noemen hem een van de laatste echte stemmen aan tafel. Anderen vinden dat het programma moet meegaan met zijn tijd en nieuwe gezichten nodig heeft.

Toch is er ook begrip. Veel kijkers herkennen het gevoel dat dingen veranderen en niet altijd in de richting die je hoopt. Brusselmans’ keuze wordt door sommigen gezien als een zeldzaam voorbeeld van iemand die zijn grenzen bewaakt in een wereld waar doorgaan vaak de norm is.

Een signaal aan de televisiewereld

Of dit vertrek het begin is van een bredere kritiek op de Vlaamse televisiewereld, valt nog te bezien. Maar het zet wel iets in beweging. Het roept vragen op over inhoud, kwaliteit en de waarde van ervaring in een snel veranderend medialandschap.

Brusselmans zelf lijkt daar niet actief het debat over te willen voeren. Zijn boodschap zit niet in grote woorden, maar in de daad zelf.

Soms is weggaan geen zwakte, maar een statement. En soms zegt stilte meer dan duizend optredens.