
Opvallende nieuwe onthulling over Clément en prins Laurent
Sinds dit jaar is het grote geheim eindelijk openbaar: Clément Vandenkerckhove, de zoon van zangeres Wendy Van Wanten, is ook de biologische zoon van prins Laurent. Jarenlang werd daarover gezwegen, zorgvuldig en consequent. Voor de buitenwereld was Clément gewoon Wendy’s zoon, opgegroeid buiten de schijnwerpers van het koningshuis. Maar achter de schermen wisten enkele mensen al veel langer hoe het werkelijk zat. Eén van hen was Dylan Vanholme, Wendy’s oudste zoon en de zestien jaar oudere halfbroer van Clément.

In een openhartig interview met Humo vertelt Dylan nu voor het eerst hoe hij deze bijzondere situatie heeft beleefd. Zijn verhaal geeft een zeldzaam inkijkje in wat het betekent om als kind op te groeien met een geheim dat de rest van het land jarenlang niet mocht kennen.
Een onverwachte wending in zijn jeugd
Dylan was ongeveer twaalf jaar oud toen prins Laurent voor het eerst in het leven van zijn moeder verscheen. Voor een puber is elke nieuwe partner van een ouder spannend, laat staan wanneer het gaat om iemand met zo’n publieke status. Toch beschrijft Dylan die periode niet als verwarrend of beangstigend, maar vooral als intens.
“Het was best spannend,” vertelt hij. “Je voelt dat er iets verandert, dat er iemand bijkomt die belangrijk is voor je moeder.” Tegelijkertijd merkte hij hoe sterk de gevoelens tussen Wendy en Laurent waren. “Hij was dolverliefd en zij zag hem ook heel graag. Dan wil je als kind vooral dat je moeder gelukkig is.”
Opvallend genoeg heeft Dylan prins Laurent nooit persoonlijk ontmoet. De afstand was bewust, ingegeven door voorzichtigheid en discretie. Het koningshuis en Wendy kozen ervoor om de situatie zo rustig en privé mogelijk te houden, met zo min mogelijk mensen die bij de waarheid betrokken waren.

Openheid binnen het gezin
Wat Dylan vooral benadrukt, is hoe open zijn moeder en zijn vader altijd tegen hem zijn geweest. Ondanks de gevoeligheid van de situatie werd hij niet in het ongewisse gelaten. Hij wist al jong hoe de vork in de steel zat, inclusief het feit dat Clément een bijzondere vader had.
“Mijn ouders hebben nooit dingen voor me verzwegen,” zegt hij. “Dat waardeer ik enorm. Ze hebben me altijd serieus genomen.” Die openheid zorgde ervoor dat hij het geheim niet als een last ervoer, maar als iets waarvoor hij verantwoordelijkheid droeg.
Toch is het geen kleine opgave voor een tiener om jarenlang te zwijgen over zo’n ingrijpend detail. Dylan wist dat hij niet zomaar met vrienden of klasgenoten kon praten over wat hij wist. Het geheim was niet van hem alleen, maar van zijn hele familie.
Een broertje en een bijzonder cadeau
Toen Dylan zestien was, gebeurde er iets wat hij nooit zal vergeten. Prins Laurent gaf hem een cadeau: een mobylette. Niet zomaar een brommer, maar een stijlvolle Italiaanse Piaggio Ciao. Voor een jongen van die leeftijd was dat natuurlijk een droom.
“Zo’n mooie Piaggio, dat vergeet je niet,” zegt hij met een glimlach. Maar het cadeau kreeg achteraf een extra betekenis. “En vervolgens kreeg ik ook nog een broertje,” voegt hij eraan toe.
Met de komst van Clément veranderde de gezinssamenstelling opnieuw. Dylan werd grote broer, in een situatie die allesbehalve alledaags was. Toch lijkt jaloezie geen rol te hebben gespeeld. Integendeel: hij spreekt met warmte over zijn band met Clément.

Zestien jaar zwijgen
Het meest indrukwekkende aspect van Dylans verhaal is misschien wel hoe lang hij het geheim heeft moeten bewaren. Zestien jaar lang wist hij iets wat voor de rest van België verborgen bleef. Dat vraagt om zelfbeheersing, loyaliteit en vertrouwen.
“Je leert snel wanneer je moet zwijgen,” zegt hij. “Niet omdat je iets fout doet, maar omdat je weet dat dit verhaal niet van jou is om te vertellen.” Het ging niet om sensatie of nieuwsgierigheid, maar om bescherming: van zijn moeder, van Clément en van iedereen die bij de situatie betrokken was.
Dat hij daar nu pas over praat, voelt voor hem logisch. Het geheim is immers geen geheim meer. De waarheid is uitgesproken, en daarmee komt ook ruimte voor reflectie.
De impact van de onthulling
De officiële bevestiging dat Clément de zoon is van prins Laurent zorgde voor veel media-aandacht. Voor het publiek was het verrassend nieuws, voor Dylan vooral een moment van afsluiting. Eindelijk hoefde hij niet meer op zijn woorden te letten of omwegen te maken in gesprekken.
Toch benadrukt hij dat er voor hem persoonlijk weinig is veranderd. “Het was altijd al zo,” zegt hij. “Alleen wist nu iedereen het.”
Zijn verhaal laat zien dat achter grote nieuwsverhalen vaak gewone mensen schuilgaan, met gewone gevoelens: loyaliteit, liefde, verantwoordelijkheid en soms ook spanning.

Familie boven alles
Wat uit Dylans woorden vooral naar voren komt, is dat familie voor hem altijd centraal heeft gestaan. Niet titels, niet status, niet publieke aandacht. Het ging om het geluk van zijn moeder, de bescherming van zijn broertje en het bewaren van rust binnen het gezin.
Dat maakt zijn verhaal bijzonder menselijk. Het laat zien hoe ingewikkeld, maar ook hoe veerkrachtig gezinnen kunnen zijn wanneer ze worden geconfronteerd met uitzonderlijke omstandigheden.
Nu het geheim verleden tijd is, lijkt Dylan vooral opgelucht. Niet omdat hij iets kwijt moest, maar omdat hij eindelijk open kan zijn over een deel van zijn leven dat jarenlang onbesproken bleef.
En misschien is dat wel de kern van zijn verhaal: achter elke onthulling schuilt een periode van stilte, gedragen door mensen die kiezen voor zorg, discretie en liefde.



