Margriet Hermans openhartig over haar gewichtsverlies: “In mijn hoofd ben ik nog steeds zwaarder dan ik ben”

Zangeres en mediapersoonlijkheid Margriet Hermans is al jaren een vertrouwd gezicht in Vlaanderen. Bekend om haar uitgesproken mening en warme uitstraling, maar ook om haar strijd met overgewicht. In een openhartig interview met Dag Allemaal blikt ze terug op een ingrijpende gebeurtenis in haar leven: haar maagverkleining van 25 jaar geleden. Een operatie die haar fysiek transformeerde, maar waarvan de mentale impact nog altijd voelbaar is.

Van 148 kilo naar een nieuw lichaam

Margriet Hermans laat er geen twijfel over bestaan: haar beslissing om destijds een maagverkleining te laten uitvoeren was levensbepalend. Op een bepaald moment in haar leven tikte de weegschaal aan tot 148 kilo. “Dat was een punt waarop ik voelde: het kan zo niet verder,” zegt ze. De gezondheidsrisico’s stapelden zich op en het fysieke ongemak begon haar dagelijks functioneren te beïnvloeden.

Na de ingreep verloor ze maar liefst 68 kilo. Een indrukwekkende prestatie, maar volgens Margriet veranderde haar gevoel over zichzelf niet in hetzelfde tempo als haar lichaam.

“Ik voel me nog steeds een zware vrouw”

Hoewel de kilo’s verdwenen, bleef het beeld dat Margriet van zichzelf had grotendeels onveranderd. “Ik heb de gevoelige jaren van mijn leven doorgebracht als een zwaardere vrouw,” vertelt ze. “Dat gevoel is zo diep ingeworteld dat het moeilijk los te laten is. Ik weet dat ik vandaag slanker ben, maar dat betekent niet automatisch dat ik mij ook zo voel.”

Haar echtgenoot Frank probeert haar regelmatig gerust te stellen. “Hij zegt dan: ‘Allez schatje, jij bent toch niet meer zo dik?’ En hij heeft natuurlijk gelijk,” glimlacht Margriet. “Maar in mijn hoofd ben ik nog steeds voller dan ik in werkelijkheid ben. Die perceptie is hardnekkiger dan je denkt.”

Spiegelbeeld versus zelfbeeld

Veel mensen die een ingrijpende transformatie ondergaan, worstelen met hetzelfde fenomeen: het mentale beeld van hun vroegere zelf blijft hangen, ook al zien ze in de spiegel een ander lichaam. Margriet is daarin geen uitzondering. “Als ik in de spiegel kijk, zie ik uiteraard iemand die magerder is dan vroeger,” zegt ze. “Maar het is alsof ik vergeten ben hoe ik er toen echt uitzag.”

De zangeres legt uit dat het niet enkel om uiterlijk gaat, maar ook om het gevoel van identiteit. “Dik zijn was jarenlang een deel van wie ik was. Het beïnvloedde hoe ik naar mezelf keek, hoe anderen mij zagen, en hoe ik met de wereld omging. Dat laat je niet zomaar achter.”

De mentale kant van afvallen

Margriet benadrukt dat gewichtsverlies niet alleen een fysieke, maar ook een psychologische reis is. “Mensen denken soms dat je, zodra je slanker bent, automatisch gelukkiger bent. Maar zo werkt het niet. Je moet ook mentaal de tijd nemen om te wennen aan wie je geworden bent.”

Ze geeft toe dat dit proces veel langer duurde dan ze ooit had verwacht. “Je verliest kilo’s in maanden, maar het kost jaren om je innerlijke kompas daarop af te stemmen. Die mentale achterstand is iets waar je als buitenstaander moeilijk bij kunt.”

Een leven lang leren accepteren

Ondanks haar succesvolle gewichtsverlies blijft Margriet voorzichtig met termen als ‘slank’ of ‘dun’. “Ik voel mij gewoon een beetje neutraler. Niet meer extreem dik, maar ook niet superstrak. En dat is oké,” zegt ze. “Ik probeer vooral vrede te sluiten met mijn lichaam zoals het nu is.”

De zangeres is dan ook een pleitbezorger van body positivity, in de meest realistische zin van het woord. “Je hoeft geen maatje 36 te hebben om je goed te voelen. Maar je moet je lichaam wél kunnen dragen met trots. Of dat nu met rondingen is of zonder.”

Openheid over lichaam en emoties

Door haar verhaal te delen, hoopt Margriet ook anderen aan te moedigen om eerlijk te zijn over hun eigen traject. Ze weet uit ervaring hoe moeilijk het is om gewicht en zelfbeeld bespreekbaar te maken. “Veel mensen schamen zich voor hun lichaam of durven niet over hun emoties te praten. Maar dat is zó belangrijk,” benadrukt ze.

Ze krijgt vaak berichten van vrouwen die zich in haar verhaal herkennen. “Dat doet me goed. Als ik iets kan betekenen voor iemand die worstelt met zijn of haar lichaam, dan is dat voor mij al een reden om mijn verhaal te blijven vertellen.”

Invloed op haar carrière

Margriet Hermans kijkt ook terug op de rol die haar uiterlijk speelde in haar professionele leven. Als mediapersoonlijkheid voelde ze zich niet altijd op haar gemak. “In de jaren ’90 was het televisielandschap veel strenger. Je moest aan bepaalde standaarden voldoen. En ja, daar paste ik niet altijd in.”

Toch bleef ze zichzelf. “Ik ben nooit iemand geweest die zich verstopt. Maar dat betekent niet dat ik me nooit onzeker heb gevoeld. Er waren genoeg momenten waarop ik dacht: ‘Zien mensen mij wel voorbij dat uiterlijk?’”

Dat die erkenning uiteindelijk toch kwam, ziet Margriet als een teken van persoonlijke groei én maatschappelijke verandering. “Vandaag de dag is er gelukkig meer ruimte voor diversiteit, ook in de media.”

Leven na de operatie

Hoewel de maagverkleining inmiddels een kwarteeuw geleden is, blijft het een belangrijk kantelpunt in haar leven. De fysieke impact is blijvend, maar de mentale verwerking is nog altijd gaande. “Het blijft een proces,” zegt Margriet. “Ik ben daar heel eerlijk over. Het is niet zo dat je op een dag wakker wordt en ineens een ander mens bent.”

Toch voelt ze zich vandaag sterker dan ooit. “Ik ben blij met de keuzes die ik gemaakt heb. Ze waren niet gemakkelijk, maar ze hebben me geholpen om verder te kunnen. En dat is het belangrijkste.”

Een boodschap voor anderen

Tot slot richt Margriet zich tot mensen die nu op een vergelijkbaar punt staan als waar zij ooit stond. Haar boodschap is helder: “Kijk niet alleen naar het getal op de weegschaal. Kijk naar wat je nodig hebt om je goed te voelen. En weet dat het oké is om tijd nodig te hebben – mentaal én fysiek.”

---

Slotgedachte: een verhaal van veerkracht en herkenning

Margriet Hermans laat met haar openhartige verhaal zien dat gewichtsverlies geen eindpunt is, maar het begin van een nieuw hoofdstuk. Eén waarin zelfbeeld, emotionele verwerking en zelfacceptatie minstens zo belangrijk zijn als de fysieke transformatie. Haar eerlijkheid inspireert, raakt en biedt herkenning aan iedereen die weet hoe complex het pad naar zelfliefde kan zijn. Want soms zit het zwaarste gewicht niet op je lichaam, maar in je hoofd – en daar mogen we best wat milder voor zijn.