Michel Van den Brande uit kritiek op pensioenbedrag: “Na 43 jaar werken, is dit wat ik krijg?”

Michel Van den Brande, bij het grote publiek bekend van het televisieprogramma The Sky is the Limit, spreekt zich openlijk uit over zijn pensioen. In een interview met Het Laatste Nieuws laat de 64-jarige ondernemer zijn frustratie blijken over het bedrag dat hij na meer dan vier decennia werken zal ontvangen. Zijn woorden raken een gevoelige snaar, zeker nu het pensioendebat opnieuw volop in de belangstelling staat.

“Ge moogt het weten: ik heb 43 jaar gewerkt en ik zal 1.585 euro pensioen krijgen. Vindt gij dat normaal?” Met deze uitspraak zet Van den Brande het onderwerp recht op de agenda van de publieke opinie. Hij staat niet alleen in zijn gevoel: veel werkende Vlamingen vragen zich af of hun jarenlange inspanning voldoende gewaardeerd wordt.

---

Een ondernemer met een verhaal

Michel Van den Brande werd bekend als zaakvoerder van stellingbouwbedrijf Kontrimo, een onderneming die in de bouwsector jarenlang een begrip was. Zijn uitgesproken karakter, eerlijke taalgebruik en werkethiek leverden hem een hoofdrol op in The Sky is the Limit, waar hij een inkijk gaf in zijn ondernemersleven én zijn persoonlijke verhaal.

Ondanks zijn mediafaam bleef Van den Brande altijd nuchter over geld en status. In het interview klinkt hij dan ook niet bitter, maar wel oprecht teleurgesteld: “Ik heb altijd mijn best gedaan. Mijn bedrijf opgebouwd van nul, dag en nacht gewerkt, mensen in dienst genomen… En dan krijg je te horen dat je maandelijks net geen 1.600 euro zal ontvangen.”

---

Pensioendebat laait opnieuw op

De uitspraken van Michel vallen samen met een breder debat over de pensioenhervorming, dat opnieuw is aangewakkerd sinds de vorming van de regering-De Wever. Die wil het Belgische pensioenbeleid hervormen, waarbij er onder andere wordt gekeken naar besparingen op uitkeringen.

Voor veel mensen – zowel werknemers als zelfstandigen – roept dit vragen op. Wat levert het op om veertig jaar of langer te werken, als het eindbedrag nauwelijks hoger ligt dan een minimumpensioen? Van den Brande verwoordt die frustratie vanuit zijn eigen ervaring: “Ik ben een zelfstandige. We werken hard, nemen risico’s, maar uiteindelijk blijft er weinig over.”

---

Vergelijking met politieke uittredingsvergoedingen

In zijn interview maakt Van den Brande ook een scherpe vergelijking met politici, en hoe zij beloond worden na hun loopbaan. Hij noemt de naam van Mieke Vogels, voormalig politica van Groen, die bij haar vertrek volgens hem een uittredingsvergoeding van 432.000 euro kreeg.

“Ge moet mij eens uitleggen welke arbeider dat in zijn leven opzij gelegd krijgt,” merkt hij op. Die vergelijking is geen aanval op één persoon, maar eerder een illustratie van wat volgens hem scheefgegroeid beleid is. “Wij moeten elk jaar bij de boekhouder zitten, zien dat alles klopt. En in de politiek schuiven ze gewoon door.”

---

Geen ambitie meer voor een politieke rol

Interessant genoeg dacht Van den Brande enkele jaren geleden naar eigen zeggen even aan een overstap naar de politiek. “Voor Vlaams Belang of zo, het had gekund,” zegt hij. Maar uiteindelijk besloot hij het niet te doen. “Om wat te doen? Te zwijgen en een hoop geld krijgen? Laat het maar.”

Zijn woorden klinken cynisch, maar weerspiegelen een diepgeworteld wantrouwen tegenover het politieke systeem. Hij ziet zichzelf als iemand van het volk, die werkt, onderneemt en verantwoordelijkheid draagt – en die juist daardoor steeds vaker op muren botst.

---

Breder maatschappelijk ongenoegen

De reactie van Michel Van den Brande staat niet op zichzelf. Op sociale media wordt zijn uitspraak massaal gedeeld. Veel mensen herkennen zich in zijn verhaal. Werknemers, kleine zelfstandigen en gepensioneerden geven aan dat ook zij het gevoel hebben dat het systeem niet langer rechtvaardig is.

Vooral de kloof tussen werkenden en politieke mandatarissen wordt vaak als stoorzender ervaren. Terwijl gewone mensen jaren werken voor een pensioen net boven het minimum, krijgen sommigen na enkele jaren in de politiek fors hogere vergoedingen en bonussen mee naar huis.

Die contrasten maken het debat over pensioenen meer dan een technisch dossier. Het gaat over vertrouwen, waardering en de manier waarop een samenleving haar werkers beloont.

---

Eerlijkheid en rechtvaardigheid als rode draad

Wat opvalt aan Michel Van den Brandes boodschap, is zijn nuchtere eerlijkheid. Hij vraagt geen medelijden, maar stelt wel een fundamentele vraag: “Is dit het waard geweest?” Het is een vraag die velen zich stellen na een carrière van opoffering, zelfstandigheid en verantwoordelijkheid.

Zijn uitspraken roepen op tot een breder debat over solidariteit en beloning. Hoe zorgen we ervoor dat mensen die hun hele leven hebben gewerkt – ook als zelfstandige – op een waardige manier kunnen leven na hun pensioen?

---

Wat nu?

De overheid belooft beterschap, maar concrete hervormingen blijven uit. Intussen groeit het besef dat veel mensen hun pensioen niet als zekerheid ervaren, maar eerder als een rekenkundige verrassing. Voor ondernemers als Michel Van den Brande, die jarenlang bijdroegen aan werkgelegenheid en economie, voelt dat wrang.

Of zijn verhaal aanleiding zal zijn voor een beleidswijziging, valt te betwijfelen. Maar dat zijn stem gehoord wordt, staat vast. Zijn verhaal personifieert het groeiende ongenoegen bij een generatie werkers die zich niet erkend voelt.

---

Conclusie: Michel Van den Brande geeft het pensioendebat een gezicht

Met zijn karakteristieke directheid heeft Michel Van den Brande opnieuw een gevoelige snaar geraakt. Zijn woorden zijn niet alleen een persoonlijk verhaal, maar ook een symbool van bredere frustratie bij mensen die jarenlang gewerkt hebben en daar nu weinig erkenning voor lijken te krijgen.

De oproep is duidelijk: tijd voor eerlijke pensioenen, transparant beleid en respect voor wie bouwde aan dit land. Of dat er ook van komt, is voorlopig nog een open vraag. Maar dat Michel Van den Brande zijn stem blijft gebruiken – al is het dan niet in de politiek – staat buiten kijf.