Intens gemis voor Frank Molnar en Marissa Galle: afscheid van trouwe viervoeter Nathie

Afscheid nemen van een geliefd huisdier is nooit makkelijk — en ook Frank Molnar en zijn partner Marissa Galle zijn aan dat verdriet niet ontsnapt. Op zaterdag moesten zij hun hond Nathie loslaten, iets wat bij het gezin diepe sporen nalaat.

Rond 18:11 uur op zaterdagavond blies Nathie haar laatste adem uit. Ze was niet zomaar een huisdier, maar een volwaardig lid van het gezin. Jarenlang bracht ze warmte, gezelschap en onvoorwaardelijke liefde in het leven van Frank, Marissa en hun dochter Shay.

Voor Marissa en Frank was Nathie meer dan een trouwe viervoeter. Ze maakte deel uit van de belangrijkste fases in hun leven en was altijd dichtbij, in goede én moeilijke tijden. In het begin van hun relatie, en zelfs voordat Shay er was, was Nathie degene die altijd aanwezig was, die stilletjes steun bood zonder ooit een woord te zeggen — maar met een blik, een kwispel of een pootje op de schoot.

Nathie groeide uit tot Shay’s eerste speelkameraadje. Samen ravotten in de tuin, knuffels op de bank en kleine geheimen die alleen tussen kind en hond leken te bestaan. Voor Shay zal het gemis dan ook groot zijn. Een hond als Nathie is voor een kind een veilige haven, een vriend zonder oordeel, een metgezel bij elke stap.

Hoewel Frank en Marissa niet vaak over hun privéleven praten, delen ze nu openlijk hun verdriet. De leegte die Nathie achterlaat, is voelbaar in elke kamer van het huis. “Ze was er altijd,” klinkt het in hun woorden — en nu is het stil.

Het verlies van een huisdier raakt op een unieke manier. Het zijn de kleine dagelijkse momenten die plots anders aanvoelen: geen kwispelende begroeting meer bij het thuiskomen, geen vertrouwde poot op de knie, geen zacht gesnurk aan het voeteneinde van het bed.

Voor wie zelf ooit afscheid heeft moeten nemen van een hond, is dit gevoel herkenbaar. En voor wie het nog niet heeft meegemaakt, is het moeilijk uit te leggen hoe diep zo’n verlies kan gaan. Want een hond is niet alleen maar een dier — het is een metgezel, een familielid, een vriend.

Op sociale media stroomden de steunbetuigingen binnen. Vrienden, familie en volgers laten massaal weten dat ze met het gezin meeleven. De reacties zijn liefdevol en oprecht, van mensen die weten hoe het voelt om een huisdier te verliezen. “Heel veel sterkte”, “Wat een mooie hond was Nathie” en “Ik voel jullie verdriet” zijn veelgelezen reacties.

In deze verdrietige periode put het gezin troost uit de herinneringen. Foto’s van Nathie in de tuin, spelend met Shay, slapend op haar favoriete plekje in de woonkamer of vrolijk meewandelend door het park: het zijn beelden die gekoesterd worden.

Het afscheid van Nathie is niet zomaar het verlies van een hond. Het is het einde van een hoofdstuk waarin zij een centrale rol speelde. Maar zoals dat gaat met echte liefde: die verdwijnt nooit helemaal. Die leeft voort in herinneringen, in foto’s, in kleine rituelen — en vooral in het hart.

Lieve Marissa, Frank en Shay: heel veel sterkte. De pijn van nu zal langzaam plaatsmaken voor dankbaarheid. Dankbaarheid voor de jaren met Nathie, voor alles wat zij jullie gaf, en voor de onuitwisbare plek die zij in jullie leven heeft ingenomen.

Rust zacht, lieve Nathie. ❤️