Maxime Meiland en Leroy Molkenboer in zwaar weer: villa in
Noordwijk raakt maar niet verkocht
Het droomhuis van Maxime Meiland
en haar man Leroy Molkenboer in Noordwijk is inmiddels uitgegroeid
tot een nachtmerrie. Wat begon als een luxueuze investering van
ruim 2,1 miljoen euro, blijkt nu een financieel blok aan het been
te zijn. De woning raakt maar niet verkocht, de prijs is inmiddels
fors verlaagd, en de vaste lasten stapelen zich op. Wat is er
precies aan de hand, en waarom wil niemand dit riante onderkomen
overnemen?
Van droomhuis naar
hoofdpijndossier
In 2023 kochten Maxime en
Leroy hun vrijstaande villa in het kustplaatsje Noordwijk voor een
bedrag van maar liefst 2.195.000 euro. De woning was ruim, stijlvol en op
het eerste gezicht een perfecte plek voor hun jonge gezin. Toch
bleek het huis achter de schermen een stuk minder perfect dan het
ogenschijnlijk leek. Van de ligging aan een drukke weg tot
torenhoge energiekosten: het koppel kreeg al snel spijt van hun
aankoop.
Het besluit om het huis weer
in de verkoop te zetten volgde al snel, maar het proces van
verkopen blijkt allesbehalve eenvoudig. Inmiddels is de woning al
vier keer in prijs
verlaagd, zonder succes. De jongste vraagprijs?
1.795.000 euro –
een verschil van exact vier ton ten opzichte van wat het stel zelf
betaalde.
Snoeiharde kritiek van expert
Alex van Keulen
Niemand minder dan
Kopen Zonder
Kijken-makelaar Alex van Keulen liet zich recent uit over de
situatie en spaarde Maxime en Leroy niet. “Een naïef stel dat zich heeft laten
inpakken bij de aankoop,” zo noemde hij hen in duidelijke
bewoordingen. Volgens Van Keulen is er bij de aankoop destijds veel
te veel betaald voor een woning die op meerdere fronten
tekortschiet.
Zo noemt hij de
ligging aan een drukke
weg een duidelijke minpunt, net als het
slecht geïsoleerde
karakter van het huis. De woning had oorspronkelijk
energielabel G,
wat inhoudt dat het pand zeer slecht scoort op energieverbruik en
isolatie. Hoewel Maxime later claimde dat ze het label wist op te
werken naar een C-label, gelooft Van Keulen daar niets van. “Een
paar zonnepanelen en een warmtepomp voor het zwembad veranderen
niets aan de isolatie van de woning zelf,” stelt hij.
Zonnepanelen, zwembad en
verkooptrucjes
Volgens Van Keulen klinkt het
verhaal dat Maxime naar buiten bracht over het aangepaste
energielabel meer als een verkooptrucje dan als een daadwerkelijke renovatie.
“Er is niets wezenlijks aan het huis veranderd,” benadrukt hij.
“Voor datzelfde geld kun je elders een woning met
energielabel A
kopen. Dat maakt het voor potentiële kopers onaantrekkelijk.”
En gelijk lijkt hij te
krijgen. Hoewel het huis met zijn grote tuin en luxe afwerking op
papier een aantrekkelijk aanbod lijkt, blijven kopers uit. De
realiteit: de woning staat al maanden te koop zonder resultaat.
Vermeende verkoop: van
euforie naar teleurstelling
Vorige week leek er eindelijk
goed nieuws: Maxime meldde dolenthousiast in Shownieuws dat er een Amerikaans stel geïnteresseerd was
in de woning en zelfs een deal had gesloten. Volgens haar ging het
om een stel dat “nog nooit in Nederland was geweest, maar direct
verliefd werd op het huis.” Ze spraken van een ‘goede prijs’ en
Maxime straalde van opluchting en blijdschap.
Helaas bleek dit maar van
korte duur. Al de volgende dag kwam de makelaar met
de domper van het
jaar: de financiering van de potentiële kopers was niet
rond te krijgen. De verkoop werd daarmee alsnog afgeblazen en de
woning kwam opnieuw op Funda te staan – ditmaal met een vraagprijs
van 1.795.000
euro.
Extra kosten en bizarre
clausules
Alsof dat nog niet genoeg is,
zit er inmiddels ook een opvallende verkoopclausule aan de woning verbonden:
wie het huis koopt, is verplicht om ook het meubilair over te nemen, dat
volgens Maxime en Leroy een waarde van 100.000 euro vertegenwoordigt. Dat
betekent dat de feitelijke aankoopkosten voor de nieuwe koper
richting de 1,9 miljoen
euro gaan – en dat terwijl het energielabel en de ligging
onveranderd zijn gebleven.
En dan zijn er nog de
driedubbele
woonlasten. Maxime en Leroy hebben inmiddels een nieuwe
woning gekocht en verblijven tijdelijk in een tiny house. Dat
betekent dat ze momenteel voor drie huizen betalen: de villa in Noordwijk, het
tijdelijke onderkomen en hun nieuwe stek. Een dure situatie die op
de lange termijn onhoudbaar lijkt.
Een dure les in vastgoed
Voor Maxime Meiland, die
bekend werd door haar flamboyante verschijning in Chateau Meiland, is deze situatie een
pijnlijke confrontatie met de realiteit van de vastgoedmarkt. Waar
ze ooit samen met haar familie met flair en zelfvertrouwen een
Frans kasteel wist te transformeren, blijkt het verkopen van een
moderne villa in eigen land een stuk lastiger.
Het is bovendien een
waardevolle les
voor anderen: een prachtig ingericht huis en bekende naam zijn geen
garantie voor succes op de woningmarkt. Ligging, energieverbruik,
en marktprijs blijven de belangrijkste factoren, en daar lijkt dit
huis simpelweg niet op te scoren.
Wat nu?
De toekomst van het pand in
Noordwijk blijft onzeker. Met een nog steeds torenhoge vraagprijs,
stijgende hypotheekrentes en stijgende maandlasten, is het de vraag
hoelang Maxime en Leroy deze situatie nog kunnen volhouden. Zolang
er geen koper op de stoep staat, zullen de financiële lasten
blijven stijgen.
Toch houdt het stel zich
vooralsnog positief. Maxime blijft actief op sociale media, deelt
af en toe nog updates over haar dagelijkse leven, maar over de
villa blijft het verder stil.
Mogelijk overwegen ze
binnenkort nóg een prijsverlaging – iets dat volgens kenners
onvermijdelijk lijkt. En wie weet, als de markt hen gunstig gezind
is, kunnen ze het hoofdstuk Noordwijk uiteindelijk alsnog afsluiten
met minder verlies dan nu dreigt.
Conclusie
Wat begon als een droomhuis
voor Maxime Meiland en Leroy Molkenboer is veranderd in een
vastgoeddrama waar ze maar moeilijk uit lijken te komen. Met felle
kritiek van makelaar Alex van Keulen, mislukte verkooppogingen, en
een almaar dalende vraagprijs, wordt het duidelijk dat zelfs BN’ers
niet immuun zijn voor de grillen van de huizenmarkt. Of er nog
licht aan het einde van de tunnel is? Dat moet de tijd leren – en
misschien nog een paar ton minder op de prijskaart.