Hoestend meisje vraagt vader om haar naar h0spitaal te brengen – dan wordt alles duidelijk

Het is gebruikelijk dat mensen tijdens de wintermaanden ziek worden. Het is ook gebruikelijk dat mensen het bezoek aan de dokter of het h0spitaal uitstellen, vooral als ze alleen maar hoesten.

We zijn allemaal wel eens ziek geweest; je wordt ziek, neemt wat tijd om te rusten en herstelt langzaam. Als je symptomen echter aanhouden en je je langere tijd ziek voelt, dan is het misschien een goed idee om op zijn minst een gezondheidszorglijn te bellen en om advies te vragen…

Hoewel het waar is dat je lichaam normaal gesproken sterk genoeg is om griep en verkoudheid zonder medische tussenkomst te bestrijden, kunnen in sommige gevallen de hoestklachten die je ervaart te wijten zijn aan iets veel sinisterders dan een eenvoudig virus.

De 16-jarige Shayla Mitchell voelde zich niet helemaal lekker en had last van een hoest die maar niet weg wilde gaan. In het begin dacht ze dat ze sinusitis had opgelopen. Op een dag werd het echter zo erg dat ze haar vader, Tom, vroeg of hij haar naar de dokter kon brengen.

Hij stemde graag toe, en de volgende dag nadat hij haar van school had opgehaald, reed hij haar naar het h0spitaal. Ze maakten zelfs plannen om daarna iets te gaan eten. Shayla werd onderzocht en de dokter verliet de kamer even. Toen hij terugkwam, bracht hij een boodschap die haar leven voorgoed zou veranderen.

Shayla had zo’n grote kwaadaardige tumor dat het bijna tweederde van haar borsten in beslag nam. Het had zelfs een van haar longen doen instorten, daarom voelde ze zich al zo lang slecht en kon ze niet stoppen met hoesten.

Ondanks het nieuws besloten Shayla en haar vader toch door te gaan met eten, hoewel ze natuurlijk in het h0spitaal moesten eten in plaats van in een restaurant. Op dat moment hadden ze geen idee dat de volgende 450 maaltijden die ze zouden eten, in de kinderoncologie-afdeling van het Fairfax-h0spitaal zouden zijn.

Shayla had vergevorderd Hodgkin-lymfoom, en de prognose was niet goed. Tom besloot een gebaar te maken om zijn dochter te laten zien dat ze altijd op zijn steun kon rekenen. Hij ging naar een winkel en kocht voor elk van hen een bijpassende armband, waarbij hij beloofde dat hij de zijne elke dag zou dragen totdat Shayla de kanker had overwonnen.

De komende jaren bracht Tom honderden nachten door met zijn dochter terwijl ze samen tegen de vreselijke ziekte vochten. Shayla doorstond honderden tests, bloedtransfusies, bestralingstherapie, chemotherapie en een hartstilstand… maar ze bleef vechten.

Voor Tom was het een beproeving. Hij hield het haar haar vast terwijl ze overgaf, huilde met haar, lachte met haar en was dapper met haar. Toen kwam de dag dat artsen accepteerden dat ze niets meer voor Shayla konden doen. Haar lichaam reageerde niet meer op de behandeling en een beenmergtransplantatie was mislukt.

Dit is wat Tom schreef op de Love What Matters Facebook-pagina: “Hoe moest ik in godsnaam dit gesprek voeren met mijn lieve dochter?” schreef hij. “Hoe kon ik dapper genoeg zijn om mijn dochter te vertellen dat ze zou sterven? Ik hoorde ooit een citaat dat de zaken voor mij min of meer samenvat. “Kan een man nog steeds moedig zijn als hij bang is? … Dat is de enige keer dat hij moedig KAN zijn.”

“Ik wist dat ik moedig moest zijn voor HAAR! Ik had natuurlijk dat gesprek met haar, en ongelooflijk als het ook mag klinken, het bleek het meest verbazingwekkende, mooie, magische, prachtige gesprek te zijn dat ik ooit in mijn hele leven heb gehad, en een waarvan ik hoop dat jij het NOOIT hoeft te hebben…”

Toen Tom was uitgesproken, fluisterde zijn dochter terug: “Ben ik nog steeds moedig, papa?” Het was toen dat Tom terugkeek in de ogen van zijn kleine meisje en zag hoeveel pijn ze had. Ze had zo lang gevochten, en hij besefte dat het niet voor haar, maar voor hem was. Een paar dagen later 0verleed Shayla. Tom was kapot van verdriet, maar één ding wist hij zeker: Shayla had hard en lang gev0chten – ze had haar belofte waargemaakt en was moedig tot het einde.