Helena (83) wil met laatste geld kopje thee betalen, wordt geweigerd: ”Alleen bankpas, anders geen thee”

In een tijdperk waarin digitale betalingen de norm lijken te zijn, blijven er mensen zoals Helena, een 83-jarige vrouw uit Valkenswaard, die de voorkeur geven aan contant geld.

Haar recente ervaring in een lunchroom heeft de discussie over de acceptatie van contant geld in de moderne samenleving aangewakkerd en werpt vragen op over financiële inclusiviteit.

Helena, die moet rondkomen van een bescheiden AOW-pensioen en het einde van de maand financieel moet rondkomen, is afhankelijk van contant geld om haar uitgaven te beheren. Voor haar is het een manier om haar beperkte middelen effectief te verdelen en te zorgen dat ze de maand doorkomt.

Op een dag, vlak voor de jaarwisseling, besloot Helena zichzelf te trakteren op een kopje thee in de stad.

Ze bestelde de thee en was klaar om af te rekenen, maar tot haar verrassing werd haar verteld dat de lunchroom geen contante betalingen meer accepteerde en dat alleen pinbetalingen werden geaccepteerd. Dit bracht haar in een uiterst ongemakkelijke situatie.

“Ik moet rondkomen van een kleine AOW en nadat ik de vaste lasten heb betaald, houd ik niet veel over. Ik haal daarom mijn geld van de bank, zodat ik dat kan verdelen over de maand. Tegen het einde van de maand is het echt puzzelen,” legde Helena uit.

De bediende achter de bar vroeg haar om met haar pinpas te betalen, maar Helena voelde zich te beschaamd om te vertellen dat er geen geld op haar pas stond.

Ze beweerde dat ze haar pinpas was vergeten, hoewel dat niet waar was. De jongeman benadrukte echter dat hij geen contant geld kon aannemen van zijn baas, ongeacht de reden.

Het resultaat was een hartverscheurende situatie waarin Helena gedwongen werd om de thee, die al was ingeschonken, achter te laten en de lunchroom met lege handen te verlaten. Dit alles terwijl mensen in de rij achter haar diep zuchtten, en Helena zich machteloos voelde.

Deze situatie roept belangrijke vragen op over financiële inclusiviteit en de balans tussen digitale betalingen en het behouden van de mogelijkheid om met contant geld te betalen.

Hoewel het begrijpelijk is dat bedrijven digitale betalingen kunnen prefereren vanwege hun efficiëntie en beveiliging, moeten ze ook rekening houden met klanten die mogelijk afhankelijk zijn van contant geld.

Het is belangrijk om uitzonderingen te maken voor mensen zoals Helena, die in financieel kwetsbare situaties verkeren en niet in staat zijn om volledig over te stappen op digitale betalingen.

Deze zaak herinnert ons eraan dat financiële inclusiviteit een cruciaal aspect is van een rechtvaardige samenleving en dat we ervoor moeten zorgen dat niemand wordt vernederd of buitengesloten vanwege hun betaalwijze.

Bovendien roept het vragen op over de rol van bedrijven en hun vermogen om beleid te beïnvloeden. Het is belangrijk dat werknemers in staat worden gesteld om uitzonderingen te maken in situaties waarin klanten contant willen betalen, zeker wanneer er sprake is van geldige redenen zoals in het geval van Helena.

Deze zaak is een herinnering aan het feit dat we, ondanks de voortdurende digitalisering van onze samenleving, niet mogen vergeten om medeleven en begrip te tonen voor degenen die mogelijk niet kunnen meegaan in deze digitale verschuiving.

Het behouden van de mogelijkheid om met contant geld te betalen is essentieel om ervoor te zorgen dat niemand wordt buitengesloten of vernederd in een wereld die steeds meer gericht is op digitale betalingen.