Julie Vanloo heeft slecht nieuws te melden: “Ik vecht ertegen”
Julie Vanloo openhartig over mentale strijd: “Ik vecht tegen mezelf, maar ik blijf geloven in mijn passie”
Ze is een van de meest herkenbare gezichten van het Belgische basketbal: Julie Vanloo, publiekslieveling, international bij de Belgian Cats en trotse fan van Club Brugge. Met haar enthousiasme, flair en emotionele authenticiteit veroverde ze niet alleen het hart van sportfans, maar ook dat van vele gewone mensen die zich herkennen in haar verhaal van doorzettingsvermogen en kwetsbaarheid.
Toch toont Julie in haar nieuwste vlog een kant van zichzelf die het publiek minder vaak te zien krijgt. De 32-jarige guard, die dit seizoen uitkomt voor het Turkse Mersin, deelt openhartig hoe moeilijk de voorbije maanden voor haar zijn geweest — zowel op sportief als mentaal vlak.
Een overgang vol uitdagingen
Na een intens seizoen in de WNBA bij de LA Sparks, verhuisde Julie afgelopen zomer naar Turkije. Op papier leek het een logische stap in haar carrière: een sterke competitie, een ambitieuze club, nieuwe kansen. Maar in werkelijkheid bleek de overgang zwaarder dan verwacht.
“Het was een emotionele zomer,” vertelt Julie in haar vlog. “Ik heb veel meegemaakt, en sommige dingen draag ik nog steeds met me mee.”
De video, waarin ze tussen glimlach en ernst heen en weer beweegt, geeft een eerlijk beeld van hoe dun de lijn kan zijn tussen succes en overbelasting. Ze zegt dat ze vaak tegen een “innerlijke muur” botst, en dat het niet eenvoudig is om mentaal scherp te blijven na zo’n turbulent jaar.
De nasleep van een moeilijke zomer
Een van de meest pijnlijke momenten voor Julie was haar onverwachte afscheid bij de Golden State Valkyries, het WNBA-team dat haar kortstondig had binnengehaald. Na een periode van hoop en verwachtingen kwam de teleurstelling hard aan toen ze te horen kreeg dat ze niet langer deel zou uitmaken van het team.
“Mentaal was dat zwaar,” zegt ze. “Ik heb het echt moeilijk gehad. Je denkt: wat heb ik verkeerd gedaan? Waarom lukt het niet zoals ik wil?”
Dat soort gedachten bleven aan haar knagen, ook tijdens haar eerste maanden in Turkije. “Ik overdenk alles wat ik doe,” vertelt ze eerlijk. “Ik probeer vrij te basketballen, maar soms zit ik gevangen in mijn hoofd. Dan vecht ik tegen mezelf en tegen mijn gedachten.”
Een glimlach met betekenis
Wie Julie volgt op sociale media, ziet vaak een stralende vrouw vol energie en humor. Maar in haar vlog wil ze tonen dat die glimlach niet altijd vanzelfsprekend is.
“De beelden tonen me lachen,” zegt ze, “maar achter die lach schuilt soms vermoeidheid, twijfel of verdriet. Dat is oké, maar ik wil er eerlijk over zijn.”
Die openheid maakt haar geliefd bij fans. In een sportwereld die vaak draait om prestaties en perfectie, brengt Julie een ander geluid: dat van menselijkheid. Ze toont dat topsport niet alleen draait om winnen, maar ook om omgaan met druk, teleurstelling en herstel.
Basketbal als uitlaatklep
Ondanks haar moeilijke periode blijft basketbal haar grootste houvast. “Op het veld voel ik me vrij,” vertelt Julie. “Zelfs als mijn hoofd vol zit, helpt spelen me om alles even los te laten.”
Bij Mersin, haar huidige club in de Turkse eerste klasse, probeert ze haar ritme weer te vinden. De ploeg staat op dit moment zesde in de competitie en Julie geeft aan dat ze zich langzaam beter begint te voelen.
“Ik ben nog niet op mijn top,” zegt ze, “maar ik werk eraan. Elke training is een stap vooruit. Ik wil weer de Julie zijn die met plezier speelt, niet met druk.”
De kracht van kwetsbaarheid
Door open te praten over haar mentale strijd, breekt Julie een belangrijk taboe. In de sportwereld wordt mentaal welzijn vaak onderbelicht, terwijl het een cruciale rol speelt in prestaties én persoonlijke groei.
“Mensen denken soms dat topsporters supermensen zijn,” zegt ze. “Maar we hebben allemaal onze momenten van twijfel. Het verschil zit erin hoe je ermee omgaat.”
Haar eerlijkheid inspireert niet alleen andere atleten, maar ook fans die haar zien als voorbeeld. Ze benadrukt dat het oké is om hulp te vragen of om te erkennen dat het even niet goed gaat.
“Het belangrijkste is om te blijven praten,” zegt Julie. “Dat helpt meer dan zwijgen en alles opkroppen.”
Een leven tussen landen en emoties
De Belgische basketbaltopper leeft al jaren een internationaal bestaan. Ze speelde eerder in landen als Frankrijk, Spanje, Italië en de Verenigde Staten. Die avonturen brachten haar veel ervaring, maar ook momenten van eenzaamheid.
“Het klinkt glamoureus om overal te spelen, maar het is soms ook zwaar,” legt ze uit. “Je verlaat telkens je vrienden, je familie, je vertrouwde omgeving. Dat doet iets met je.”
Daarom waardeert Julie haar momenten in België extra hard. Deze week is ze terug in eigen land voor wedstrijden met de Belgian Cats, de nationale ploeg waarvoor ze al jarenlang met trots speelt. “Thuis zijn geeft me energie,” vertelt ze. “Hier voel ik me omringd door warmte, door mensen die me echt kennen.”
Trouw aan blauw-zwart
Wat velen verrassend vinden, is dat Julie naast haar passie voor basketbal ook een uitgesproken voetbalfan is. Al sinds haar jeugd volgt ze Club Brugge, en ze noemt zichzelf “blauw-zwart tot in de kern.”
“Ik volg elke match,” lacht ze. “Zelfs als ik in het buitenland zit, kijk ik online of via samenvattingen. Club Brugge is een stukje thuis voor mij.”
Toch erkent ze dat haar sportieve identiteit soms wankelt wanneer het privé of mentaal moeilijk gaat. “Er zijn momenten dat ik me afvraag wie ik ben buiten het basketbal en de sportwereld,” zegt ze. “Maar dat hoort bij groeien. Ik leer mezelf steeds beter kennen.”
Hoop en perspectief
Hoewel de afgelopen maanden zwaar waren, straalt Julie’s verhaal hoop uit. Ze is vastbesloten om sterker terug te keren, niet alleen fysiek maar ook mentaal.
“Ik leer om zachter te zijn voor mezelf,” zegt ze. “Om fouten toe te laten, om rust te nemen. Ik weet nu dat veerkracht niet betekent dat je altijd sterk moet zijn, maar dat je telkens weer opstaat.”
Die mentaliteit typeert haar al sinds het begin van haar carrière. Van het meisje dat droomde van de nationale ploeg tot de volwassen vrouw die nu anderen inspireert met haar eerlijkheid — Julie Vanloo blijft een toonbeeld van passie en doorzettingsvermogen.
Slot: een verhaal van moed
Met haar vlog toont Julie Vanloo dat zelfs in een wereld van glans en succes de mens achter de atleet telt. Haar verhaal gaat niet alleen over sport, maar over het leven zelf — over vallen, opstaan en blijven geloven in wat je doet.
“Ik vecht tegen mezelf, maar ik geef niet op,” besluit ze. “Ik blijf zoeken naar vrijheid, op en naast het veld. En ik weet dat die er weer komt.”
Haar woorden raken, omdat ze zo herkenbaar zijn. Iedereen kent momenten van twijfel, maar Julie laat zien dat eerlijkheid en veerkracht de sleutel zijn om door te gaan. En misschien is dat wel haar grootste overwinning tot nu toe.
