Filip Dewinter loopt constant met wapen op straat: ´Daarom mag hij dat wel en jij niet´

Vlaams Belang-kopstuk Filip Dewinter is recentelijk gefilmd in Antwerpen, waar hij zichtbaar gewapend rondliep. Beelden die VTM Nieuws kon inkijken tonen Dewinter met een Glock 9 mm zichtbaar in de achterkant van zijn broek. Dit pistool, dat volgens de zender geen neppistool zou zijn, roept vragen op over de manier waarop hij het wapen draagt en de noodzaak ervan.

Dewinter zelf bevestigt dat hij al acht jaar een officiële vergunning heeft om een wapen te dragen, een vergunning die volgens hem noodzakelijk is vanwege de “aanhoudende bedreigingen” die hij zou ontvangen. Dit maakt hem een van de weinige Belgen met een dergelijke vergunning. Nils Duquet, van het Vlaams Vredesinstituut, stelt dat in België slechts een vijftiental mensen het recht heeft om een wapen te dragen, en dat dit recht enkel in uitzonderlijke gevallen wordt toegekend, bijvoorbeeld voor persoonlijke zelfverdediging.

Strenge voorwaarden voor het dragen van een wapen

Het verkrijgen van een vergunning om een wapen te bezitten is in België een streng gereguleerde procedure. De persoon die een wapen wil bezitten, moet zowel een theoretisch als praktisch examen afleggen, en daarnaast een blanco strafblad hebben. Het dragen van het wapen is nog strenger gereguleerd. Naast de vergunning is er goedkeuring nodig van de procureur des Konings en moet de aanvrager aantonen dat er daadwerkelijk een ernstige dreiging is.

De vergunningen worden alleen verleend in uitzonderlijke gevallen, en de vraag of Dewinter echt in deze uitzonderlijke situatie verkeert, is onderwerp van discussie. Dewinter zelf benadrukt de voortdurende bedreigingen die hij zou ontvangen als rechtvaardiging voor het dragen van het wapen, maar dat lijkt de kwestie niet volledig te verhelpen.

Kritiek op de manier van dragen

Een ander punt van kritiek betreft de manier waarop Dewinter het wapen zichtbaar achter zijn broeksriem draagt, zonder gebruik te maken van een holster. Nils Duquet uit zorgen over de veiligheid van het dragen van een wapen op deze manier. “Mensen die een wapen mogen dragen zijn verantwoordelijk voor de veiligheid. Een slecht opgeborgen wapen kan in verkeerde handen vallen”, waarschuwt Duquet. Hij wijst erop dat dit risico niet genomen mag worden, zeker gezien het feit dat er in het verleden incidenten zijn geweest waarbij zelfs politieagenten hun wapen hebben verloren.

De manier van dragen roept dus niet alleen vragen op over de legitimiteit van het bezit van een wapen, maar ook over de verantwoordelijkheid die daarmee gepaard gaat. Terwijl Dewinter zijn beslissing baseert op de dreiging die hij volgens hem ervaart, blijven er zorgen over de veiligheid en het risico dat zulke wapens verkeerd terechtkomen. De situatie lijkt daarmee niet alleen een juridische kwestie, maar ook een ethische discussie over de verantwoordelijkheid die komt kijken bij het bezit van wapens in een land waar wapenbezit strikt gereguleerd is.