Goedele Liekens brutaal eerlijk over haar strijd tegen kanker: ´Was boos op mijn eigen lichaam´

Goedele Liekens, de 62-jarige seksuologe en politica, geniet van het leven en voelt zich jonger dan haar leeftijd. Toch heeft ze een slopende strijd achter de rug. Bijna vijf jaar na haar diagnose van huidkanker, geeft ze in een interview met de Nederlandse krant De Telegraaf een openhartige blik op de impact van de ziekte. “Ik hou graag de controle, en die was ik toen even kwijt,” vertelt ze. Ondanks de donkere periode waarin ze zich bevond, heeft Liekens nu een nuchtere kijk op het leven en waardeert ze de kleine dingen meer dan ooit.

Een strijd die haar leven veranderde

In eind 2020 kreeg Goedele Liekens te horen dat ze huidkanker had. De diagnose kwam hard aan, maar ze weigerde zich neer te leggen bij de gedachte dat het niet goed zou komen. In plaats van zich over te geven aan de angst, besloot Liekens pragmatisch te zijn en zich voor te bereiden op alles wat komen zou. “Het hele proces was beangstigend, maar de gedachte dat het niet goed zou komen wilde ik niet toelaten,” zegt ze. Ze begint zelfs na te denken over haar erfenis en regelt diverse zaken zoals schenkingen en het in orde maken van de erfenisrechten voor haar dochters, Merel (27) en Celeste (26).

Het leven na de ziekte

Hoewel Liekens inmiddels aan de beterhand is, blijft ze regelmatig op controle gaan. In de tussentijd heeft ze haar zestigste verjaardag groots gevierd met een discoparty en een speech waarin ze zei: “Yes, I made it!” Ze kijkt met dankbaarheid terug op haar leven en de manier waarop ze door deze moeilijke periode is gekomen. “Mijn zestigste heb ik zeer groots gevierd, met een discoparty en een speech waarin ik zei: ‘Yes, I made it!’. Een heilige leeftijd die ik lang niet had gedacht te zullen halen,” zegt ze, verwijzend naar haar dankbaarheid voor het feit dat ze het leven nog steeds kan vieren.

De impact op haar relatie

De ziekte had echter ook invloed op Liekens’ liefdesleven. Tijdens de behandelingen besloot ze haar relatie met haar Nederlandse partner Edwin te beëindigen. Ze legt uit: “Na verloop van tijd moest ik vaststellen dat hij er niet kon zijn op de momenten dat ik hem nodig had. Dan is het beter om dat eerlijk naar elkaar uit te spreken, zelfs als het moment daarvoor niet ideaal is.” Het was een moeilijke beslissing, maar ze realiseerde zich dat het beter was om eerlijk te zijn tegen zichzelf en tegen haar partner.

De steun van haar dochters

Tijdens haar ziekte waren het vooral haar dochters die de leegte vulden. Merel, die in Madrid studeerde, keerde terug naar huis om haar moeder te ondersteunen, zodat haar zus Celeste niet de enige was die voor haar zorgde. “Dat je de rollen van ouder en kind even kunt omdraaien, is iets waar ik heel dankbaar voor ben,” zegt Liekens. De steun van haar kinderen heeft haar geholpen om de zware tijd door te komen.

Het verlies van controle

Een van de moeilijkste aspecten van haar ziekte was voor Goedele Liekens het verlies van controle. Ze houdt er niet van om afhankelijk te zijn van anderen, maar het was onvermijdelijk. “Accepteren dat je bepaalde dingen zelf niet meer kunt, en jezelf aan de zorg moet overgeven, is wel een dingetje. Ik hou graag de controle, en die was ik toen even kwijt,” geeft ze toe. Dit verlies van controle had ook invloed op haar zelfbeeld. “Ik ben lange tijd boos geweest op mijn lichaam. Net als bij rouw ga je door stadia van ongeloof, boosheid en acceptatie,” legt ze uit.

Een nuchtere kijk op het leven

Nu ze hersteld is, heeft Goedele Liekens een meer nuchtere kijk op het leven. Ze merkt dat ze zich minder druk maakt om dingen dan voorheen. “Het cliché dat je, eenmaal beter, meer van de kleine dingen geniet, gaat bij mij niet per se op, omdat de trein van het leven gewoon doordendert. Wel merk ik dat ik me minder druk maak om dingen. Al kan dat ook simpelweg horen bij het ouder en wijzer worden,” zegt ze. Het is duidelijk dat de ziekte haar heeft veranderd, maar dat ze zich niet heeft laten breken. In plaats van zich te laten verlammen door angst, heeft ze haar leven opnieuw in handen genomen en kijkt ze met een positieve blik naar de toekomst.