algemeen
Prijs nog omhoog: Dit hoge bedrag verdient Ben Crabbé voor één aflevering van ‘Blokken’
Ben Crabbé blijft gezicht van ‘Blokken’, maar niet langer exclusief bij de VRT
Al jaren is Ben Crabbé een vertrouwd gezicht op de Vlaamse televisie. Als presentator van het populaire spelprogramma Blokken groeide hij uit tot een van de vaste waarden van de VRT. Zijn stijl – no-nonsense, droog, maar tegelijk innemend – maakte hem geliefd bij een breed publiek. Toch is er iets fundamenteel veranderd in zijn samenwerking met de openbare omroep: Crabbé is namelijk niet langer een exclusief schermgezicht van de VRT.
Wat betekent dat precies? En hoe past deze beslissing binnen het bredere beleid van de omroep? Tijd voor een blik achter de schermen.
Einde van de exclusiviteitsbonus
Volgens betrouwbare bronnen is het contract van Crabbé recent verlengd, maar zonder de lucratieve clausule die hem jarenlang exclusief aan de VRT verbond. Die zogenaamde exclusiviteitsbonus – een jaarlijkse vergoeding die geschat wordt op 100.000 tot 150.000 euro – behoort voortaan tot het verleden.
Met deze stap sluit de VRT zich aan bij een bredere trend binnen de omroepwereld: meer flexibiliteit, minder structurele afhankelijkheid van vaste gezichten. CEO Frederik Delaplace stuurt al langer aan op een andere koers, waarin verjonging, diversiteit en ruimte voor nieuwe namen centraal staan. Crabbé is dus zeker geen uitzondering – eerder een zichtbaar voorbeeld van die nieuwe visie.
Een andere vorm van verloning
Dat het exclusiviteitsluik van de overeenkomst is verdwenen, wil niet zeggen dat Crabbé minder gaat verdienen. Integendeel: zijn vergoeding per opgenomen aflevering van Blokken zou volgens Het Laatste Nieuws aanzienlijk zijn opgetrokken.
De presentator werkt gemiddeld één week per maand voor het programma en neemt dan meerdere afleveringen per dag op. Op jaarbasis gaat het om zo’n 200 afleveringen. Met een vergoeding van meer dan 2.000 euro per stuk blijft Crabbé financieel comfortabel zitten, ook zonder de extra bonus.
De wijziging in verloning betekent vooral een verschuiving in aanpak: geen vaste jaarlijkse premie, maar een prestatiegerichte vergoeding die gekoppeld is aan het aantal afleveringen. Transparanter, efficiënter, en in lijn met hoe de VRT vandaag haar middelen inzet.
Wat mag Crabbé wél (en wat niet)?
Nu Ben Crabbé niet langer exclusief gebonden is aan de VRT, betekent dat ook dat hij in principe ruimte heeft om andere opdrachten aan te nemen. Maar die vrijheid is niet grenzeloos.
Zo zou een gastoptreden in programma’s zoals De Verraders of een andere niet-concurrerende show elders mogelijk zijn. Maar het presenteren van een spelprogramma op VTM – de grootste commerciële rivaal van de VRT – is contractueel uitgesloten. De VRT behoudt dus een zekere mate van controle over hoe haar vaste gezichten zich op andere zenders kunnen profileren.
Deze formule biedt voordelen voor beide partijen: de presentator behoudt bewegingsruimte, terwijl de omroep haar merkimago beschermt.
Van kritiek naar continuïteit
Opvallend is dat Crabbé niet altijd onomstreden was binnen de VRT. In het verleden werd zijn stijl soms als ‘gedateerd’ bestempeld. De toenmalige netmanager Ricus Jansegers zou zelfs overwogen hebben om zowel de presentator als het programma Blokken volledig te schrappen. In een tijd waarin de VRT de focus wilde leggen op vernieuwing, zou Crabbé zogezegd “niet meer van deze tijd” zijn geweest.
Toch was het ironisch genoeg diezelfde Jansegers die uiteindelijk het verlengde contract goedkeurde – weliswaar zonder de exclusiviteit. Daarmee werd impliciet erkend dat Blokken, ondanks de lange looptijd, nog steeds relevant is voor een groot deel van het kijkerspubliek.
Crabbé zelf bleef er altijd nuchter onder. Zijn houding: als het publiek blijft kijken en de cijfers goed zijn, waarom veranderen wat werkt?
Blokken: een stille motor van de Vlaamse televisie
Het succes van Blokken valt moeilijk te overschatten. Al sinds 1994 is het dagelijkse quizprogramma een vaste waarde in het avondblok van Eén. Elke werkdag rond 18u30 kijken honderdduizenden Vlamingen hoe twee kandidaten het tegen elkaar opnemen in het populaire letterspel.
De kracht van Blokken zit in de eenvoud en in de vertrouwdheid van het format. Maar ook in de manier waarop Crabbé het presenteert: zonder franjes, met droge humor en een vaste structuur. Zijn stijl is herkenbaar en geruststellend – iets waar kijkers na een drukke dag blijkbaar veel behoefte aan hebben.
En dus blijft Blokken een zekerheid in het aanbod, zelfs in een tijd waarin streamingdiensten en online media steeds meer terrein winnen.
Vernieuwing bij de VRT: jongeren, diversiteit en vrouwelijk talent
De beslissing om de exclusiviteitsbonus te schrappen, past in een breder kader. CEO Frederik Delaplace liet in eerdere interviews al weten dat de VRT meer wil inzetten op verjonging en vernieuwing. Dat betekent concreet: meer kansen voor jonge makers, aandacht voor divers talent en een verhoogde aanwezigheid van vrouwelijke presentatoren.
Het tijdperk van de ‘onaanraakbare vaste waarden’ lijkt voorbij. Programmamakers moeten zich bewijzen op basis van inhoud en relevantie – niet enkel op basis van jarenlange aanwezigheid.
De afbouw van het exclusieve schermgezichtenbestand is daar een logisch gevolg van. Het doel? Meer dynamiek, minder vastgeroeste structuren. Maar tegelijk ook: een duurzame toekomst voor de openbare omroep, waarin kwaliteit en representatie vooropstaan.
Crabbé blijft een gezicht van stabiliteit
Toch is het duidelijk dat Crabbé, ondanks de beleidswijzigingen, nog steeds een belangrijke rol speelt binnen de VRT. Zijn stijl, ervaring en band met het publiek maken hem tot een van de ankers van het avondprogramma.
In een medialandschap waarin alles steeds sneller verandert, biedt hij stabiliteit. Niet als exclusief schermgezicht, maar wel als betrouwbaar ankerpunt. En dat is precies waar zijn kracht zit: niet in opvallende nieuwigheden, maar in herkenbaarheid en continuïteit.
Zolang het publiek blijft kijken, blijft Blokken draaien – en dus ook Ben Crabbé.
Conclusie: minder exclusiviteit, maar nog altijd cruciaal
De samenwerking tussen Ben Crabbé en de VRT mag dan veranderd zijn, aan relevantie heeft ze niets ingeboet. Het verdwijnen van zijn exclusiviteitsbonus is geen afscheid, maar eerder een hernieuwde vorm van samenwerking die past in het tijdsbeeld.
Crabbé blijft een belangrijk gezicht, maar onder moderne voorwaarden. Hij krijgt meer vrijheid, en de omroep meer flexibiliteit. Een win-winsituatie, zolang beide partijen elkaar blijven vinden in wat echt telt: een sterke band met de kijker.
