Kobe Ilsen spreekt zich uit over het vaderschap na de breuk: “Soms voel ik me alleen, maar ik wil er zijn voor mijn zoon”

Op Vaderdag deelde televisiepresentator Kobe Ilsen een opvallend openhartige boodschap op sociale media. In een persoonlijk bericht sprak hij over het leven als alleenstaande vader na zijn breuk met Sara Vermassen, de moeder van hun driejarige zoon Magnus. De woorden raakten een snaar bij veel volgers – vooral bij andere ouders die zich in dezelfde situatie bevinden.

Waar Vaderdag voor velen draait om vieren en verbinden, koos Kobe dit jaar voor eerlijkheid en kwetsbaarheid. Zijn boodschap laat zien dat achter het bekende gezicht op televisie een man schuilt die, net als zovelen, probeert zijn weg te vinden in een nieuwe realiteit: alleenstaand ouderschap.

“De beste versie van mezelf als solo-papa”

“Ik probeer de beste versie van mezelf te zijn als solo-papa,” schreef Ilsen. Die woorden stonden centraal in zijn emotionele post, waarin hij terugblikte op de periode na de breuk. Hij gaf aan dat die tijd gepaard ging met gevoelens van eenzaamheid en somberte. Eerlijk, herkenbaar en zonder opsmuk.

Voor veel ouders die na een relatiebreuk verder moeten, zijn die gevoelens niet vreemd. De combinatie van rouw, praktische zorgen en verantwoordelijkheid voor een kind kan zwaar wegen. Ilsen slaagde erin om die complexe emoties in eenvoudige, krachtige woorden te vatten – iets wat op sociale media meteen veel reacties losmaakte.

Schuldgevoel in het ouderschap

In zijn bericht gaf Kobe ook aan dat hij zijn zoon Magnus vaak overal mee naartoe neemt – deels uit schuldgevoel. Het gevoel tekort te schieten, ondanks alle inzet, is iets wat veel alleenstaande ouders herkennen. Zeker vaders, die in de publieke perceptie nog steeds vaak worden gezien als ‘weekendouders’ of ‘ondersteuners’, voelen de druk om méér te doen.

Ook acteur Jonas Van Geel sprak recentelijk over dat schuldgevoel in een uitzending op VTM. “Ik neem m’n zoontje overal mee naartoe, uit schuldgevoel,” vertelde hij openlijk. Die uitspraak sluit nauw aan bij wat Ilsen nu zelf ook benoemt. Beiden laten zien dat liefde en toewijding vaak hand in hand gaan met twijfels en worstelingen.

“Je moet jezelf in twee delen”

Stijn Vancuyck, oprichter van de hulpgroep Solo Sterk!, herkent het patroon dat Kobe beschrijft. In gesprek met weekblad Dag Allemaal legt hij uit dat veel alleenstaande ouders het gevoel hebben zich in twee te moeten splitsen. “Ze willen hun kind stabiliteit bieden, maar zijn intussen zelf aan het zoeken hoe ze overeind blijven.”

Vaders staan volgens Vancuyck onder toenemende druk om tegelijk zorgzaam, beschikbaar én succesvol te zijn. “Als ze daar niet in slagen, voelen ze zich schuldig. Dat schuldgevoel knaagt, zelfs als ze elke dag opnieuw hun best doen.” Hij benadrukt hoe belangrijk het is om die druk bespreekbaar te maken en ruimte te geven aan imperfectie.

Mildheid en begrip

Volgens experts zoals Vancuyck is mildheid essentieel: naar jezelf, maar ook naar elkaar. “We verwachten soms te veel van ouders. Het is goed om af en toe te zeggen: je doet genoeg. Laat los wat je niet kunt controleren.” Zeker in situaties waarin er spanningen zijn met de andere ouder, kan dat loslaten nog moeilijker zijn.

“Een goed contact met de ex-partner is natuurlijk waardevol,” vervolgt hij. “Maar als dat lastig is, is het beter om even afstand te nemen tot het stof is gaan liggen. Daarna kun je zoeken naar een manier die voor jullie beiden werkt.” Die boodschap kan rust brengen in situaties die anders blijven schuren.

Van televisie naar thuisleven

Kobe Ilsen is bij het brede publiek vooral bekend als presentator van programma’s als Over Eten en Taboe, waarin hij maatschappelijke thema’s bespreekbaar maakt. Ook zijn betrokkenheid bij voetbalclub Royal Antwerp FC is voor velen herkenbaar. Maar achter dat publieke gezicht schuilt een toegewijde vader, die nu ook op zijn eigen manier bijdraagt aan het bespreekbaar maken van een onderbelicht thema: het vaderschap na een scheiding.

Zijn boodschap laat zien dat ook bekende figuren worstelen met verdriet, onzekerheid en de balans tussen werk en gezin. Door zijn verhaal te delen, maakt hij de drempel lager voor andere vaders – én moeders – om ook open te zijn over hun ervaringen.

Publieke reacties en steun

De reacties op Kobe’s eerlijke post stroomden binnen. Onder zijn bericht op Instagram deelden andere alleenstaande ouders hun eigen verhalen, angsten en inzichten. De een vertelde hoe het ouderschap soms als een achtbaan voelt, de ander hoe belangrijk het is om trots te blijven op wat wél lukt.

De boodschap van Kobe raakte een snaar die dieper gaat dan alleen zijn persoonlijke situatie. Het raakt aan een bredere realiteit waarin het aantal eenoudergezinnen blijft stijgen. Volgens recente cijfers groeit in België inmiddels bijna één op de vijf kinderen op in een eenoudergezin. Dat vraagt om nieuwe vormen van ondersteuning, zichtbaarheid en gesprek.

Vooruitkijken met zachtheid

Wat Kobe Ilsen met zijn getuigenis ook laat zien, is dat liefde voor een kind sterker kan zijn dan welke storm ook. Ondanks alles probeert hij een stabiele vader te zijn voor Magnus. En ook al voelt hij zich soms alleen, hij blijft zoeken naar manieren om er te zijn – op zijn eigen tempo, met vallen en opstaan.

Zijn woorden vormen geen klaagzang, maar een teken van hoop: dat kwetsbaarheid geen zwakte is, maar een vorm van kracht. Dat het oké is om fouten te maken, moe te zijn of even niet te weten hoe het verder moet. En dat ouderschap, zelfs als je het alleen doet, gedragen kan worden door liefde, humor en menselijke veerkracht.

Een stap richting normalisering

Met zijn verhaal draagt Kobe bij aan een broodnodige verschuiving in hoe we praten over vaderschap en gezinsstructuren. Vaders als hij, Jonas Van Geel en anderen doorbreken het beeld van de afstandelijke of afwezige vader. Ze laten zien dat mannen net zo goed worstelen met zorg, liefde en verlies – en dat ook hún verhaal het verdient om gehoord te worden.

In een wereld waarin het nog steeds makkelijker is om sterk te lijken dan kwetsbaar te zijn, is Kobe’s boodschap een krachtige reminder: je hoeft het niet perfect te doen om waardevol te zijn. Zolang je er bent, je inzet en je kind liefdevol omarmt, doe je al meer dan genoeg.