Ingeborg over Dancing With The Stars: “Mijn lichaam trok aan de noodrem, en daar luister ik naar”

Ze is al decennialang een vertrouwd gezicht op het scherm en op het podium, maar ook Ingeborg kent haar grenzen. Haar deelname aan Dancing With The Stars is niet zomaar een televisieavontuur. Het is een intense beproeving, zowel fysiek als emotioneel. In een openhartig interview met Story laat de zangeres en presentatrice zich van haar meest kwetsbare kant zien. “Mijn lijf zei: stop. En dat neem ik serieus.”

Geen glitter zonder grenzen

Voor de buitenwereld is Dancing With The Stars een feest van glitterjurken, spectaculaire choreografieën en sprankelende optredens. Maar achter de schermen gaat het er minstens zo intens aan toe. Ingeborg, één van de oudste deelnemers van dit seizoen, voelt die intensiteit tot in haar vezels. “Het ziet er allemaal heel vrolijk uit, maar je lijf maakt overuren. Zeker als je zoals ik geen twintig meer bent.”

Ze zegt het met een glimlach, maar de ondertoon is serieus. De afgelopen weken waren zwaar. Te zwaar, zelfs. “Ik kreeg een serieuze dreun. Mijn lichaam trok aan de noodrem. Het zei: ‘Je gaat hier al weken over je grenzen heen.’ Dat moment was confronterend.”

“Ik heb ook een leven naast deze show”

De vermoeidheid komt niet alleen door het dansen. Ingeborgs leven bestaat uit meer dan alleen Dancing With The Stars. Ze geeft optredens, verzorgt lezingen en is op tal van vlakken actief. “Mensen vergeten soms dat wij kandidaten ook een leven hebben buiten de studio. Mijn agenda staat vol. Dat vergt veel van je energie, je focus, je lichaam.”

Die combinatie van drukte en prestatiedrang leverde haar een wake-upcall op. “Het was alsof mijn lichaam fluisterde: ‘Ik ben geen machine. Ik heb ook rust nodig.’ En daar probeer ik nu echt naar te luisteren.”

Over kilo’s en verwachtingen

Terwijl sommige deelnemers openlijk praten over afvallen en transformaties, kiest Ingeborg voor discretie. “Over hoeveel kilo ik ben kwijtgeraakt? Daar ga ik bewust niet op in. Ik heb andere prioriteiten,” zegt ze. Haar deelname draait niet om cijfers of uiterlijk, maar om ervaring en verbinding.

Wat ze wél deelt, is haar bewondering voor haar danspartner Ewoud. “Hij is de oudste van de professionele dansers, ik de oudste van de kandidaten. Dat schept een band,” glimlacht ze. “En dat zorgt voor een soort rust en wederzijds begrip. We willen allebei uitblinken, maar niet ten koste van alles.”

Leeftijd als kracht

Dat ze tot de oudste deelnemers behoort, ervaart Ingeborg niet als een beperking, maar als een bron van kracht. “Ik ben me veel bewuster van mijn grenzen dan twintig jaar geleden. Vroeger zou ik misschien zijn blijven doorduwen. Nu weet ik: nee is ook een antwoord.”

Ze benadrukt dat ouder worden niet gelijkstaat aan afbouwen. “Het gaat om balans. Je hoeft niets op te geven, maar je moet wel zorgen dat je niet over jezelf heen walst.” Dat bewustzijn is wat haar helpt overeind te blijven in een intens parcours.

Meer dan entertainment

Voor Ingeborg is haar deelname meer dan een danswedstrijd. Het is een persoonlijke reis, een spiegel en soms zelfs een les in nederigheid. “Je denkt dat je sterk staat, en dan kom je jezelf ineens tegen in een draai of een sprong die niet lukt. Maar dat is oké.”

De mentale impact is misschien nog groter dan de fysieke inspanning. “Het programma vraagt niet alleen om techniek, maar ook om overgave. Je stelt je kwetsbaar op. Je laat letterlijk en figuurlijk zien wie je bent. Dat is soms confronterend, maar ook bevrijdend.”

Een boodschap voor anderen

Met haar openheid wil Ingeborg ook iets breder raken: de manier waarop we omgaan met grenzen, ouder worden en zelfzorg. “Er is nog zoveel schaamte rond het aangeven van je limieten. Alsof je faalt als je even moet stoppen. Maar dat is helemaal niet zo. Het is juist krachtig.”

Ze hoopt dat haar verhaal anderen kan inspireren. “Ik wil laten zien dat je geen achttien meer hoeft te zijn om ergens vol voor te gaan. Maar dat je ook geen achttien hoeft te zijn om te beseffen: dit is genoeg voor vandaag. Dat is geen opgeven, dat is wijsheid.”

Hoe lang nog?

Of ze haar deelname aan het programma zal voortzetten, blijft voorlopig een open vraag. “Ik luister naar mijn lichaam en kijk van week tot week,” zegt ze. “Het belangrijkste voor mij is dat ik trouw blijf aan mezelf. Ik wil dit avontuur op een manier beleven die klopt met wie ik ben. Zonder roofbouw, zonder toneel.”

Voorlopig blijft ze dus dansen — met zorg, met bewustzijn en met een open hart. En dat maakt haar deelname misschien wel krachtiger dan welke finaleplaats ook.