Kritiek op Uit De Schulden-koppel: “Geen werk, wel meer dan 3.000 euro per maand”

In een recente aflevering van het NPO-programma Uit De Schulden kregen kijkers een inkijkje in het leven van Susanne en Kevin, een jong gezin met drie kinderen dat diep in de financiële problemen zit. Hoewel het programma bedoeld is om gezinnen te helpen met het op orde krijgen van hun geldzaken, leidde deze aflevering vooral tot veel discussie en verontwaardiging.

Hoog inkomen zonder werk

Opvallend detail: hoewel beide ouders geen betaalde baan hebben, ontvangt het gezin via toeslagen, regelingen en kwijtscheldingen een maandinkomen van ruim 3.145 euro. Dat bedrag is opgebouwd uit onder andere bijstand, bijzondere bijstand, huurtoeslag, zorgtoeslag, het kindgebonden budget en een vrijstelling van gemeentelijke- en waterschapsbelastingen.

Waar veel mensen met een fulltime baan moeite hebben om aan het eind van de maand rond te komen, roept dit voorbeeld bij sommigen vragen op. “Waarom zou je überhaupt nog gaan werken?” is een veelgelezen reactie op social media.

Beeld van passiviteit

Wat de publieke verontwaardiging verder aanwakkerde, is hoe Susanne en Kevin in beeld kwamen: rokend, gamend, en zonder duidelijke motivatie om hun situatie te verbeteren. In plaats van concrete stappen te zetten richting werk of stabiliteit, gaven ze aan vooral behoefte te hebben aan “rust”.

Op social media laten kijkers zich dan ook massaal uit. Enkele veelvoorkomende reacties:

• “Heel de dag roken en gamen, maar klagen dat je niet rondkomt?”

• “Ze krijgen hulp, voedsel, toeslagen én een auto, maar doen er niks mee.”

• “Je krijgt 160 euro per week plus de voedselbank, en dan zeggen dat het te zwaar is? Ga gewoon boodschappen doen bij de Lidl.”

Uit het programma stappen?

Wat de woede bij sommige kijkers nog verder aanwakkerde, was de aankondiging van Susanne en Kevin dat ze overwegen om te stoppen met het programma. De reden? Het traject zou “te zwaar” zijn. Susanne zei daarover: “Hij zit er echt helemaal doorheen. We zouden dolgraag geholpen willen worden, maar nu is het gewoon te veel.”

Kevin voegde eraan toe: “Ik ben op dit moment nog niet toe aan werk, en ook niet aan alles wat erbij komt kijken. Mijn hoofd zit gewoon te vol.”

Hoewel het stel hun gevoelens eerlijk uitsprak, viel hun houding bij het bredere publiek niet goed. Veel mensen voelen zich solidair met mensen die hard werken voor minder en begrijpen niet dat er weinig bereidheid lijkt om actief iets aan de situatie te doen.

Complexe realiteit

Toch is het te eenvoudig om alles te reduceren tot luiheid of onwil. Mensen die langdurig in financiële stress leven, kunnen kampen met mentale uitputting, een gebrek aan perspectief en schaamte. In plaats van simpelweg ‘even een baan zoeken’, kan het jaren duren voordat mensen uit de negatieve spiraal komen. Ook de begeleidingstrajecten binnen het programma zijn vaak intensief en confronterend.

Maar in het geval van Susanne en Kevin viel het gebrek aan initiatief toch op. In andere afleveringen tonen deelnemers vaak strijdlust, veerkracht of dankbaarheid. Dit koppel leek vooral behoefte te hebben aan afstand en rust – iets wat kijkers lastig konden rijmen met de forse steun die ze ontvangen.

Een bredere discussie

De aflevering roept niet alleen vragen op over individuele keuzes, maar ook over het systeem. Hoe kan het dat een gezin zonder werk een hoger inkomen heeft dan veel tweeverdieners? Is het systeem uit balans, of biedt het juist broodnodige steun aan wie dat nodig heeft?

De aflevering zet het publieke debat over solidariteit, motivatie en toeslagen op scherp. Terwijl sommigen begrip tonen voor de situatie van het gezin – zeker als er psychische klachten spelen – stellen anderen dat hulp pas effectief is als er ook een eigen inspanning tegenover staat.

Conclusie

De aflevering van Uit De Schulden met Susanne en Kevin maakt veel los. Niet alleen vanwege hun persoonlijke verhaal, maar vooral door het bredere maatschappelijke vraagstuk dat het oproept: hoe zorgen we dat ondersteuning rechtvaardig voelt, effectief is én mensen motiveert om vooruit te kijken?

Het is duidelijk dat het gesprek nog lang niet voorbij is. Wat overblijft, is de hoop dat gezinnen zoals dat van Susanne en Kevin op termijn toch de kracht vinden om stappen vooruit te zetten – en dat het systeem hen daartoe blijft aanmoedigen in plaats van hen stil te laten staan.