Zoon zet vader op straat omdat hij huur weigert te betalen

Jarenlang wilde ik wraak nemen op mijn vader omdat hij me in de steek liet toen ik hem het meest nodig had. Toen het leven me de kans gaf, twijfelde ik.

Op een dag hoorde ik een klop op de deur. Het was mijn vader, die ik in geen eeuwigheid had gezien. “Hoi, zoon. Sorry dat ik zo kom. Ik heb je geprobeerd te bellen, maar je nam niet op,” zei hij.

“Wat wil je?” “Ik vroeg me af of ik misschien bij je kon blijven… Ik heb nu geen plek…” “Je kunt blijven, maar je moet huur betalen.” “Maar ik heb geen geld… en jij bent de enige die me kan helpen.” “Het kan me niet schelen,” zei ik. “Je kunt op straat leven. Ik wou dat God jou had genomen in plaats van mama!”

Mijn vrouw stond achter me en was boos. Ze wist niet wat ik met deze man had meegemaakt. Ze drong erop aan dat ik het haar vertelde, dus dat deed ik.

Het begon toen ik 18 werd. Mijn moeder was 2 jaar eerder overleden. Mijn vader gaf een verrassingsfeestje voor mijn verjaardag en vroeg daarna wat mijn plannen waren. Hij zei dat ik volwassen was en huur moest betalen als ik bij hem wilde blijven. Ik was woedend. Huur betalen aan mijn eigen vader?

Mijn vader zei dat dit normaal was en dat ik moest opgroeien. Hij kon mijn studie niet betalen en ik moest zelf geld verdienen of een lening afsluiten.

“Julie,” zei ik, “mijn vader heeft ons adres van jou gekregen, toch?” Julie stelde voor dat ik mijn vader zou vergeven. Maar ik was nog niet klaar om hem te vergeven. Hij had me als een zwerfhond buiten gezet.

Tijdens ons gevecht stapte ik naar buiten en ging wandelen. Ik zag een man op een bank slapen en herkende hem. Het was mijn vader. “Vader, word wakker! Gaat het wel?”

“Nick, ben jij dat?!” “Ja, vader, het spijt me…” Hij barstte in tranen uit. Hij wilde me motiveren om een baan te krijgen en mijn leven te leiden. Hij had alles met goede bedoelingen gedaan. Ik begreep eindelijk wat Julie bedoelde. Hij had me vooruitgeduwd en ik had nu een geweldige baan en een geliefde familie, allemaal dankzij hem.

“Ik heb zoveel jaren woede vastgehouden… Nu begrijp ik het. Laten we naar huis gaan, vader. We hebben veel te bespreken…” “Dank je, zoon. Ik hou van je! Ik heb altijd van je gehouden!” “Je wordt grootvader!” “Wacht, wat? Is Julie zwanger?!”