Rachel Hazes stopte op een gegeven moment met haarzelf te douchen

In een aangrijpende bekentenis heeft Rachel Hazes haar diepste emoties en een moeilijke periode in haar leven blootgelegd.

In de podcast ‘Wat Staat Er Te Gebeuren’ van Najib Amhali heeft de weduwe openhartig gesproken over haar zelfm00rdpoging op 9 februari 2017.

De weg die naar dit moment heeft geleid, was bezaaid met onzichtbare pijn en een innerlijke strijd die voornamelijk in haarzelf plaatsvond.

Rachel onthulde dat alles veranderde na een onverwachte val in oktober 2016. Ze zei: “Ik ben op een onverklaarbare manier gevallen.

Ik kan nog steeds niet vertellen wat er precies is gebeurd, en toen ben ik pas een dag later gevonden. Ik ben met een amb*lance naar het z!ekenhuis gebracht en ik herinner me niets van wat er is gebeurd. Ik weet niet eens hoe ik ben gevallen.”

De periode die volgde, markeerde een gestage achteruitgang van haar gezondheid. Ze legde uit: “Eigenlijk ging het vanaf dat moment heel slecht met me. Ik werd vergeetachtig en in de war, ik douchte niet meer en ik at niet meer. Kort gezegd, het ging alleen maar bergafwaarts met me.”

Het verhaal van Rachel neemt een duistere wending in 2017, wanneer ze aangeeft dat ze “een soort kortsluiting” ervoer die leidde tot een tragische zelfm00rdpoging.

Haar leven werd gered door Marieke van Beek, destijds haar beste vriendin. Ironisch genoeg bevindt Marieke zich nu aan de andere kant van jur!dische geschillen die zijn gestart door Rachel.

Wat bracht haar tot zo’n wanhopig moment? Rachel mijmert: “Ik denk dat ik een vrouw ben die eigenlijk nooit echt zegt hoe ik me werkelijk voelde.

Dus als iemand me vroeg hoe het met me ging, zei ik altijd dat het goed ging.” De d00d van haar man André Hazes, in combinatie met het feit dat ze op jonge leeftijd, slechts 34 jaar oud, achterbleef met hun kinderen van 10 en 11 jaar, heeft diepe emotionele w0nden gesl*gen.

Rachel benadrukte ook de harde realiteit van hun leven in de schijnwerpers. Ze merkte op: “Het is gewoon een meedogenloze wereld.

Als we links stonden, werd er van ons verwacht dat we rechts stonden. We konden eigenlijk nooit iets goed doen, en je wilt gewoon sterk blijven voor de kinderen.